Witajcie. Jestem Paulina.

 Proszę was dziś o pomoc, mimo że nie jest w mojej naturze prosić i zwyczajnie jest mi z tym źle, głupio i wstyd... Lecz zdrowie nie daje mi wyboru.

 Pet ( Pozytynowa Tomografia Emisyjna) całego ciała aż czterema metodami : Scyntygrafia, FDG-PET/CT, Technika Cholina PET/CT Octan-PET /CT , PASMA-PET/CT i PET /MR . Te badania dałyby mi pełen obraz mojego stanu zdrowia jak i diagnozę, wdrożenie odpowiedniego leczenia. 

Główną chorobą na którą cierpię jest łuszczyca stawowa(ŁZS), łuszczyca ogólna oraz nieuleczalna wada wrodzona głowy(po operacji) Zespół Arnolda Chiariego. Zwyrodnienia kręgosłupa, przepuklina, ostry nieżyt jelit, epilepsja i wiele innych chorób które przyczyniają się do bardzo złego stanu zdrowia. 

Bólu z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc i z roku na rok coraz więcej. Nie pozwala mi to funkcjonować, pracować a czasem nawet wstać z łóżka lub ubrać się. Stawy puchną tak że ból sprawia nawet umycie rąk czy przejście z miejsca na miejsce. Praca nawet siedzac sprawia mi wielki ból i wyczerpuje mnie do tego stopnia że zostaje mi tylko iść spać. 

Przez drugą główną chorobę (Chiari) nie opuszcza mnie ból głowy, zawroty, mroczki, perestezje, choroby psychiczne, problemy neurologiczne takie jak zanik pamięci. 

 W maju 2022r stwierdzono epilepsję z zaburzeniami świadomosci. 

Leki które przyjmuję, wyniszczają mój organizm. Są bardzo silne przez co nawet po odstawieniu ich organizm będzie dochodzil do siebie i oczyszczał się około 5 lat. Z brakiem możliwości założenia chociażby rodziny.Walczę z depresją i agorafobia od ponad 10lat jak i z nerwicą lękową która niesie za sobą masę objawów. Dużo można by pisać lecz kto przeszedł tą chorobę wie co człowiek czuje.. 

Zaczynam wątpić w siebie, w to że kiedykolwiek wyzdrowieje na tyle by móc normalnie żyć. Zaczynam się poddawać. Nie mam zbyt dużego wsparcia przez ukrywanie wszystkiego w sobie ze względu na strach, wstyd.. 

Ceny leków, wizyt prywatnych, samego dojazdu do placówek mnie przerasta . 

Brak funduszy = brak leczenia= kalectwo w moim przypadku. Od lat mam umiarkowaną grupę inwalidzką lecz ten kto ją ma to wie że to tak naprawdę nic wielkiego.. Jedyna ulgą jest 7h pracy i dodatek 215 zł jeśli się załatwi. Wiadomo też jak ciężko dostać rentę inwalidzką.. 

Jedyną rzeczą o której marzę jak nigdy dotąd od kilku lat to mieć siłę na walkę z własnym organizmem który stale mnie atakuje. 

Wiele osób powie : taka ładna dziewczyna, nie widać żadnych chorób, nie wygląda na biedną, cały czas się uśmiecha, pracuje. Każdy kto choruje i nie chce po sobie dać znać o tym dobrze wie ze to tylko pozory i że zrobi się wszytko żeby ukryć to co się dzieje.