Po 24 lutego jeżdżę na Ukrainę z pomocą humanitarną jako wolontariusz. Dając szansę na ucieczkę przed wojną, bezpieczne życie, wracając do Polski, przewożę dzieci (najmłodsze nie miało jeszcze 3 miesięcy), kobiety i osoby starsze (najstarsza Pani ma 96 lat), zwierzaki. Na Ukrainę wożę nie tylko podstawowe rzeczy takie jak jedzenie, leki (około 5 ton) ale i potrzebne dla wzmocnienia ducha (baletki dla Opery Lwowskiej, do Polski książki w języku ukraińskim, listy), niezbędną pomoc dla sierot wojennych (a także dla nich rowery, zjeżdżalnie, piaskownicę, zabawki). Dla szpitali: leki, wózki inwalidzkie. Dla wojska: leki, plecaki, krótkofalówki, ubrania, ... . Przewożę to co jest potrzebne ... od dziecięcych wózków, po bojlery czy kosiarki.

Jeżdżę bo nasze wsparcie jest nadal potrzebne a ja prywatna osoba nadal Was proszę o pomoc. Dlatego proszę o pomoc w pokryciu kosztów paliwa bo cierpienie uchodżców, żołnierzy, dzieci nie ustaje.

Marzę, że któregoś dnia napiszę Wam, że jadę na Ukrainę na wakacje a nie na wojnę.