Paproszka trafiła do nas w wieku ok.4 tygodni, rozwijała się prawidłowo, rosła najszybciej, była pierwsza do mleczka, pierwsza zaczęła się myć, pierwsza bawić piłeczką, pierwsza kradła skarpetki.

Któregoś dnia zaczela kuleć na przednią łapkę, nie wiadomo co się wydarzyło, była z rodzeństwem w kojcu bez żadnych potencjalnych niebezpieczeństw.

Cała łapka opuchnięta, pilna wizyta w klinice. Badanie nie wykazało ani pęknięcia, ani złamania. Lekarze usztywnili kończynę, żeby nie przeszkadzała jej w chodzeniu i mogła dojść do siebie.

Było jednak coraz gorzej 😞 Na konsultacji neurologicznej okazało się, że od łokcia w dół Paproszka ma niedowład, łapkę ciągnęła za sobą 😭

Na kolejnej wizycie, przy zmianie opatrunku, okazało się, że pod pachą znajdował się wcześniej niezauważony ropień, gdy pękł malutka odzyskała czucie w łapce. Wszyscy szczęsliwi, malutka Paproszka ma czucie w łapce, używaj jej, lazikuje kulejąc, ale łazikuje. Niestety... szczęście nie trwało długo... 😞

Paproszka nie przestawała kuleć, to co na początku wydawało się po prostu słabszą łapką (w końcu nie używała jej 3 tygodnia) okazało się czymś znacznie gorszym 🥺 Na konsultacji ortopedycznej dowiedzieliśmy się, że cały problem leży głębiej... Podczas zabawy została ugryziona, przez jedno z rodzeństwa, w staw, co zamieniło się w ropne zapalenie.

Konsekwencją wcześniejszych, błędnych ocen i działań lekarskich jest to, że łapka malutkiej Paproszki NIGDY już nie wróci do normy i NIGDY nie będzie w pełni sprawna. 🥺

Jedyne co możemy zrobić, to próbować polepszyć sprawność łapeczki i poprawić komfort życia Paproszki przez rehabilitację pod okiem specjalistów.

Pomóżmy temu maleństwu wspólnie 🩷😞