"Jak nie będziesz miała zobowiązań, nie będziesz musiała robić zrzutek co pół roku". To były słowa przyjaciółki, które kazały mi schować wstyd do kieszeni i poprosić o pomoc.

Najpierw były błędne (ale całkiem własne, choć łatwiej by było na kogoś zrzucić odpowiedzialność) decyzje. I pierwsze kredyty, pożyczki u znajomych. Potem bardzo kosztowne leczenie, nierefundowane. 1200 zł do wydania w 30 dni od wystawienia recepty. Recepta na 3 miesiące, ale nie ma z czego wcześniej odkładać.

Pracuję. Mam 33 lata i nie mam wyższego wykształcenia, co blokuje nieskończenie wiele drzwi, jeśli chodzi o lepiej płatne prace. Ciągle szukam okazji i możliwości, ale nawet na kursy potrzebne są... Pieniądze. Albo czas, którego po pracy mam niewiele.

Mam syna, którego nie mogę sama ubrać tak dobrze, jak robią to moi rodzice (kosztem swojego zdrowia, ciągłej pracy i wyrzeczeń).

W ciągu 8 lat jego życia byliśmy tylko 1 raz na wakacjach.

Branie na allegro podpasek na "zapłać później", to był znak, że dalej będzie tylko gorzej.

Chciałabym przestać zakładać zrzutki na leki albo zapożyczać się na nie u znajomych.