Nastał teraz bardzo dziwny i trudny czas dla wszystkich.

Fundacja "Iskierka" powstawała w naszych głowach i sercach od dawna. Od ponad 10 lat czynnie pomagamy zwierzętom i z każdym kolejnym dniem coraz mocniej czuliśmy, że to nasza droga, że takie są plany naszych dusz. Przez ten czas wsparliśmy ponad 200 zwierząt. Aktualnie pod naszą opieką stacjonarną znajduje się 90 zwierząt różnych gatunków.

Do tej pory utrzymywaliśmy je pracą własną, nie prosząc nikogo o pomoc. Konie zdrowe pomagały dzieciakom niepełnosprawnym w czasie zajęć hipoterapii. Razem z nami uczyły dzieci i młodzież szacunku do zwierząt i właściwego podejścia do Nich. Pokazywały czym jest empatia i bezwarunkowa miłość. Teraz mieliśmy także wystartować z cyklem zajęć edukacyjnych z psami. Mieliśmy sobie z wszystkim sami poradzić... Także z planowanym specjalistycznym przeglądem stomatologicznym naszych koni (pod naszą opieką jest sporo końskich seniorów - najstarszy Kuba ma 34 lata!) i przeżuwaczy (krowa, kozy i owce) - to niezbędne dla Ich komfortu i życia bez bólu.

Niestety aktualna sytuacja pokrzyżowała nam plany... Odcięła nas od większości źródeł dochodu... A wiadomym jest, że korekta stomatologiczna prawie 30 zwierzaków nie będzie małym wydatkiem. Dodatkowo, jak grom z jasnego nieba, spadła na nas informacja o poważnych problemach zdrowotnych części z naszych koni - na podstawie zdjęć rtg, które wykonaliśmy kilka dni temu, okazało się, że na pewno trójka z naszych koni ma syndrom EORTH, czyli patologiczną resorpcję siekaczy... To schorzenie, w którym dochodzi do bolesnego uszkodzenia i powolnego rozpuszczenia korzeni siekaczy, a czasami również kłów. Niestety wciąż zbyt rzadko diagnozowane. U dwójki sprawę uda się "załatwić" na miejscu podczas przeglądu wszystkich zwierzaków i jeśli będą pod regularną kontrolną specjalisty to sytuacja powinna być do opanowania i przede wszystkim będą mogły żyć bez bólu. Natomiast stan trzeciego jest zły... Po długich konsultacjach mamy już pewność, że Topaza (bo o Nim mowa) czeka wyjazd do kliniki (aż pod Poznań, bo tam przyjmuje zaufana Pani weterynarz zajmująca się końską stomatologią) na masywny zabieg ekstrakcji wszystkich siekaczy. Przeprowadzenie tak potężnego zabiegu w warunkach domowych byłoby zbyt ryzykowne. Koń musi zostać w klinice na tydzień obserwacji. Ale po zagojeniu się ran takie konie odzyskują radość życia! Mogą żyć bez ciągłego bólu!

Topaz jest w naszym życiu od 17 lat, a od 11 - wbrew wszelkiej logice i rozsądkowi formalnie jest nasz. To dzięki Niemu oboje z Piotrem jesteśmy tu gdzie jesteśmy. To ile nas nauczył i ile dobrych dróg pokazał jest nie do opisania. Był z nami we wszystkich przełomowych momentach naszego życia. Zawsze mogłam podejść i przytulić się do Jego ciepłego i pachnącego wolnością ciała. Od kilku lat jest także wspaniałym Nauczycielem i Przyjacielem naszych dzieci - Hani i Franka z zespołem Downa.

Przez więcej niż połowę mojego życia On był tuż obok... Wierzę, że jeszcze wiele dobrego przed nami i wiele wspólnych, leśnych ścieżek do przejścia obok siebie.

Dlatego, mimo, że czas jest trudny, nie widzimy innej opcji jak pojechanie z Nim do kliniki i później jak najszybszy powrót do domu, do kochających Go ludzi i zwierząt.

Nie umiem i nie lubię prosić o pomoc. Teraz nie mam wyjścia. Nigdy bym sobie nie wybaczyła, gdyby to pieniądze (a raczej ich brak) stanęły na drodze do dalszych, długich lat życia Topaza w możliwie jak najwyższym komforcie.

Dlatego proszę Was - pomóżcie nam pomóc Topazowi i reszcie naszych podopiecznych. Obiecujemy, że jak to wszystko się skończy to oddamy dług z nawiązką - pomagając naszym braciom mniejszym z jeszcze większą mocą i zaangażowaniem. A pomysłów mamy masę!

Wierzę, że razem damy radę!

E.