A R T I - najsmutniejszy pies jakiego dotąd poznałam, ale też taki, który pozostaje w sercu i głowie na długo...

Kto mnie zna ten wie, że los pokrzywdzonych zwierząt nigdy nie był mi obojętny i od zawsze udzielam się, by zawalczyć o ich lepsze jutro, tym razem również tak się stało.

WPROWADZENIE

Pamiętam moment, gdy pierwszy raz zobaczyłam Go w Punkcie Przetrzymań w Szydłowcu.

Strach paraliżował Go na tyle, że ledwo stał na własnych nogach w obecności człowieka.

Co musiał przejść, by przeszłość wywoływała w Nim taką reakcję? Mogę się tylko domyślać, lecz wolę nie wiedzieć...

Minął jakiś czas i przypadkowo Jego ogłoszenie pojawiło mi się na Facebooku Punktu Przetrzymań w Szydłowcu, w którym Arti otrzymał ogrom pomocy i który to Punkt, a właściwie Wszyscy Wolontariusze i ich ciężka praca, tak naprawdę uratowali Go przed pewną śmiercią, a Jego historia maluje się mniej więcej tak:

HISTORIA ARTIEGO

Arti błąkał się w okolicach osiedla nad zalewem w Szydłowcu (woj. mazowieckie). Gdy tylko wyczuwał zagrożenie uciekał, gdzie łapy Go niosły, nie zważając na konsekwencje. Nie dał sobie tak łatwo pomóc - był dwukrotnie odławiany przez Jamora i gdy się udało to trafił do miejsca swojego tymczasowego ratunku - Punktu Przetrzymań w Szydłowcu.

To właśnie w tym miejscu uzyskał wszelką niezbędną pomoc, zaczynając od opieki weterynaryjnej, zapewnienia bezpieczeństwa, ciepłego kąta, jedzenia, świeżej wody, profilaktyki p/pasożytniczej, a kończąc na wydawać by się mogło tym, czego najbardziej pragnął - zainteresowaniu, czułości i dobru ze strony człowieka.

Jak mylne okazało się to stwierdzenie przekonali się Wolontariusze Punktu, w momencie gdy odkryli jak bardzo skrzywdzony przez człowieka był Arti...

Skakanie po ścianach kojca, unikanie dotyku, załatwianie potrzeb "pod siebie", kulenie się, chęć stania się niewidzialnym, prezentowanie wysoce uległej postawy - to tylko niektóre poznane okoliczności.

Arti był zagubiony, wycofany, skrzywdzony, zawiedziony, lecz mimo swojego upodlenia nigdy nie wykazał oznak agresji.

Ciągle wracają do Niego złe wspomnienia walki o przetrwanie na ulicy.

Wolontariusze dokładali wszelkich starań, by zdobyć choć odrobinę Jego zaufania, co w pierwszej chwili wydawało się nierealne, a jednak...

Arti ciągle boi się w pełni zaufać człowiekowi, ale małymi kroczkami robi wielkie postępy. Stopniowo daje się delikatnie dotykać. Po pewnym czasie pozwolił założyć sobie obrożę. Potrzeby fizjologiczne załatwia w miejscach do tego przeznaczonych.

Dzięki ogromnej pracy Wolontariuszki p. Joli Ż, polegającej na przyzwyczajaniu Artiego do szelek antyucieczkowych, udaje Mu się wychodzić na wybieg i zrobić kilka kroków poza kojec, a nawet spacerować z innymi psami!!!

Tylko Arti ciągle jest smutny, zrezygnowany, jakby wiedział, że Jego przyszłość nie przedstawia się w kolorowych barwach.

A wiecie dlaczego?

Bo ratunek to jedno, a dalsza pomoc to zupełnie inna bajka, która często bardzo szybko się kończy, tak jak zainteresowanie odratowanym już psem, co oznacza, że pomimo wielkiego serca, dobrych uczynków i wielkiego zaangażowania Wolontariuszy, adopcja Artiego zza krat kojca graniczy z cudem, a Jego przyszłość kreuje się w schronisku, gdzie nie będzie miał już żadnych szans...

Po prostu się podda, bo nie ma nic gorszego niż poczucie samotności i nierozumienia, a On przecież Nam nie powie, co mu dolega lub jak można Mu pomóc.

OBECNIE

W Punkcie każdego roku ratunek znajduje wiele bid, skrzywdzonych przez człowieka, zły los. Każda z nich potrzebuje pomocy. Każda z nich marzy o własnym domu, zainteresowaniu tylko nim, lecz niestety... Wolontariusze choć wspaniali nie dadzą rady opiekować się tylko jednym zwierzęciem.

Ich misją jest ratowanie i pomoc kolejnym istnieniom, w której trwają nieprzerwanie od lat.

Sytuacja Punktu jest bardzo ciężka - brakuje finansów, wsparcia materialngo, czasu innych osób, ale nigdy nie brakuje tam serca dla zwierząt.

Dlatego zdecydowałam się pomóc Artiemu.

Moim aktualnym marzeniem jest możliwość zabrania Go z Punktu, w porozumieniu i współpracy z Wolontariuszami, do mnie, jako domu tymczasowego.

Obecnie mieszkam na wsi, mam dłuższą przerwę w pracy zawodowej, posiadam dużą, ogrodzoną posesję oraz sporych rozmiarów wybieg (który powstał dzięki zaangażowaniu i uprzejmości mojego Taty oraz Sąsiada p. Rysia; zalegające gałęzie zostaną usunięte), a przede wszystkim jednak wolny czas, który mogłabym przeznaczyć na dalszą socjalizację Artiego.

*FILM Z BUDOWANIA WYBIEGU* w galerii moich mediów społecznościowych (TT)

Chciałabym zapewnić mu u siebie odpowiednie warunki bytowania, co nie jest łatwe w przypadku tak zalęknionego psa. Trzeba brać pod uwagę każdą ewentualność np. ucieczki z nowego miejsca.

By pomoc dla Artiego była oferowana przeze mnie odpowiedzialnie będę potrzebowała na start dla Niego paru rzeczy:

• SOLIDNY ZADASZONY kojec, by do minimum zminimalizować ryzyko ucieczki i buda do kojca z płaskim dachem, by miał swoje prywatne schronienie i mógł obserwować świat + transport (koszty ok. 1400-1600 zł wg tego, co widziałam na ogłoszeniach OLX),
• słoma i legowisko do budy, by zapewnić mu komfort cieplny i bezpieczne miejsce do odpoczynku,
• adresatka - przezorny zawsze ubezpieczony (koszt ok. 20 zł),
• dobra jakościowo karma sucha i mokra, możliwe że również suplementy (koszty ok. 300 zł/miesięcznie)
• finanse na zapewnienie i opłacenie zabiegu chipowania (koszty ok. 150-200 zł, w zależności od gabinetu weterynaryjnego),
• konsultacje behawiorystyczne (średnie koszty ok.150 zł za wizytę; min. 2-3 wizyty).

ŁĄCZNIE, zakładając wyższy pułap cen, wychodzi 2420 złotych...

Są to wstępne koszty, które wyliczałam na podstawie znalezionych przeze mnie ogłoszeń - olx czy allegro i pokrewnych.

Szukałam możliwie najtańszych rozwiązań, jednak nie rezygnując przy tym z jakości.

Sama nie jestem w stanie pokryć tak wysokiej kwoty, ale w głębi serca wierzę, że dzięki Wam i Waszej pomocy uda się zebrać kwotę ze zbiórki i pomoc dla Artiego stanie się R E A L N A.

Obiecuję rozliczyć publicznie każdą zebraną złotówkę, a jeżeli Ktoś chciałby wspomóc Artiego swoją pracą lub darowaniem w/w potrzebnych rzeczy to jestem otwarta na wszelkie propozycje!

Chciałabym by Arti w trakcie pobytu u mnie, w przyszłości znalazł SWÓJ DOM STAŁY, SWOJEGO CZŁOWIEKA.

Nigdy nie potrafiłam i nie będę potrafiła zrozumieć "ludzi", którzy krzywdzą i nie szanują zwierząt lub takich, co bezmyślnie je rozmnażają "od tak sobie" lub w celach zarobowych, pomnażając przy tym ich bezdomność.

Nigdy z mojej strony nie będzie na to przyzwolenia, dlatego jeżeli można pomóc i uratować kolejne istnienie to będę pierwszą osobą, która z potrzeby serca zacznie realnie działać, w momencie gdzie dziesiątka innych napisze tylko "zabezpieczcie!", "czy piesek zabezpieczony?".

Internet w tych czasach to potęga, narzędzie, które można wykorzystać, więc czemu nie skorzystać?

Wiem, że nie zmienię całego świata, ale zmienię J E G O świat.

Proszę w imieniu swoim i Artiego o wsparcie naszej wspólnej walki o Jego lepsze jutro -

Arti już bardzo nieśmiało T A M spogląda ;)

Dziękuję, że dotrwaliście do końca ;)

Nelka Patrycja B. i Arti