le trzeba mieć lat, żeby móc umierać?

Apollo nie ma nawet lat. Jego życie liczy się w miesiącach. Pięciu miesiącach.

Cale życie przed nim, ale tu w drogę wkroczyła śmierć.

Zaczęło się niby niewinnie, bo kociak miał osłabiony apetyt, skończyło na zaburzeniach neurologicznych. Tylne łapki nie słuchały, że mają chodzić, stać i być pod kontrolą. Tak zaczęła się bardzo długa i kosztowna droga diagnostyczna. Wyniki badań krwi nie były jednoznaczne, cześć wskazywało na problem z wątrobą (co mogło być związane z leczeniem Giargi), cześć nadal stanowiła zagadkę. Lekarze wet dumali, a problemy Apollka nie znikały. Pojawiła się falująca temperatura ciała i problemy z jej utrzymaniem, brak apetytu i spadek aktywności kociaka.

Diagnostyka nadal trwa, ale już wiemy, że musimy się mierzyć z wrogim, nieprzewidywalny i bardzo kosztowny w leczeniu przeciwnikiem.

On nie odpuści, jeśli nie podejmiemy długiego prawie trzymiesiecznego leczenia.

Apollo pojawił się u nas na chwilę, jesteśmy tylko jego domem tymczasowym.

Mamy wybór - eutanazja, albo walka.

Staniecie do tej walki z nami? O kociaka, który nie jest nasz, ale jednocześnie wiemy, że może wygrać życie.

Prosimy.