Cześć! Mam na imię Julia i mam to do siebie, że podejmuję się w życiu wymagających wyzwań, dla niektórych z pozoru... niemożliwych.

Ostatnio, pod koniec czerwca, obroniłam tytuł magistra psychologii. Planuję pracować w zawodzie, więc od roku jestem wolontariuszką Szpitala Specjalistycznego w Wejherowie, mającą bezpośrednią styczność z przeróżnymi emocjami i myślami towarzyszącymi cierpieniu, chorobie i śmierci, ale również wielkiej nadziei i radości z życia. Czuję, że jest to droga, którą chcę podążać, ale aby być dobrym psychologiem muszę umieć pomagać, a wbrew pozorom nie jest to proste.

Niedawno zakwalifikowałam się do programu wolontariackiego w Nepalu. Program nosi nazwę „Women's Empowerment: Life Skills Project” i skierowany jest to nepalskich kobiet mieszkających w himalajskich wioskach. W tym programie moim zadaniem będzie prowadzenie lekcji oraz udzielanie wsparcia kobietom lokalnej społeczności przez 4 tygodnie.

Realnym problemem w Nepalu jest ograniczony dostęp do edukacji dla dziewcząt, często wiąże się on z koniecznością przedwczesnego przerwania edukacji ze względu na problemy finansowe, odległość miejsca zamieszkania od szkół, zostanie nieletnią żoną i matką (pomimo tego, że jest to nielegalne, wciąż stanowi normę w wielu częściach kraju). Będę uczyła kobiety w różnym wieku języka angielskiego, zaś w grupach posługujących się tym językiem poprowadzę specjalistyczne warsztaty lub lekcje dostosowane do potrzeb danej grupy. Dla przykładu, rok temu wolontariuszki poprowadziły warsztat dotyczący menopauzy. Okazało się, że wiele kobiet nie wiedziało, czym jest menopauza. Zamartwiały się, że są chore i coś złego się z nimi dzieje. 

Mało tego, w wielu regionach kraju mieszkają także kobiety, które były ofiarami sexual traffickingu (handlu ludźmi celem wykorzystania seksualnego), które po przechwyceniu z rąk handlarzy zostały sprowadzone z powrotem do kraju. Co więcej, obecnie w Nepalu ponad 4 miliony niepełnoletnich dziewcząt jest zamężnych, z czego ponad milion nie ma nawet 15 lat (dane: UNICEF). Nad tymi problemami również pracuje organizacja, z którą jadę.

W toku moich studiów psychologicznych pracowałam z dziećmi, młodzieżą i osobami starszymi. Prowadziłam przeróżne warsztaty z zakresu psychoedukacji, wspierałam grupowo, jak i indywidualnie. Nigdy jednak nie doświadczyłam życia w tak odległej kulturze, w obliczu tak specyficznych warunków życia jak w Nepalu.

Kiedy?

Planowany start programu to 4 września 2023 roku. Wracam 5-6 października.

Na co idą pieniądze ze zbiórki?

·     3292 zł: kwota uczestnictwa w programie > nocleg, wyżywienie, szkolenia (w tym lekcje języka nepalskiego), koszty organizacyjne, materiały potrzebne do przeprowadzenia warsztatów, wsparcie dla rodziny, u której będę mieszkać

·       ~ 6000 zł: transport z Polski do Kathmandu + dalszy dojazd do Okhaldhungi

·       ~ 350 zł wiza na ponad 30 dni

·       ubezpieczenie podróży (kwota obecnie uzgadniana)

·       szczepienia (kwota obecnie uzgadniana)

Jeżeli kwota zbiórki przekroczy ustalony cel - cały naddatek zabezpieczę na nagłe sytuacje losowe w podróży oraz - przede wszystkim - upominki dla lokalnej społeczności, w której będę mieszkać i wsparcie organizacji :)

Z kim i dokąd jadę?

Pieczę sprawować będzie nade mną Volunteers Initiative Nepal (VIN) - nepalska organizacja pozarządowa non-profit pracująca na rzecz marginalizowanych społeczności Nepalu. VIN jest organizacją certyfikowaną przez UE w programie EUAV (EU Aid Volunteers) poświęconym pomocy humanitarnej i ma na swoim koncie wiele udanych inicjatyw, począwszy od budowy szkół, czy sanitariatów, przez systematyczne angażowanie wolontariuszy z całego świata w programy poświęcone zdrowiu, pomocy medycznej, edukacji kobiet i dzieci, wspieraniu w zakładaniu własnych działalności przez lokalnych działaczy i rzemieślników.

Dystrykt, do którego się wybieram nazywa się Okhaldhunga (250km na wschód od Kathmandu). Okoliczne wsie zamieszkiwane są głównie przez społeczności ubogie ekonomicznie i zmarginalizowane. Znaczna część osób nie potrafi czytać i pisać, a niemal 90% ludności tego regionu zajmuje się rolnictwem, choć zbiory nie wystarczają na utrzymanie. Kobiety pracują fizycznie i w większości nie mają wykształcenia - lub musiały zrezygnować przedwcześnie z ukończenia szkoły.

Jest to największe wyzwanie, jakiego do tej pory podjęłam się w życiu i wierzę, że spełnienie tego marzenia będzie warte każdej złotówki!

Ty również możesz pomóc kobietom w Nepalu – pomagając mi.

Namaste!