Pomóżmy Kirze uwierzyć, że człowiek potrafi być dobry.

Kira ma około 7-8 lat. Niby nie bardzo dużo, a jednak w jej oczach widać więcej bólu, niż w niejednym psim życiu. Wyrzucona z miejsca, gdzie była tylko narzędziem, gdzie jej istnienie miało sens wyłącznie wtedy, gdy rodziła kolejne mioty. Wyczerpane ciało, wyeksploatowane ponad miarę. Ślady po ciągłych porodach, skrajne wychudzenie, starte do samych dziąseł zęby. Być może od lat gryzienia krat, być może z nerwów, strachu, samotności. Tego niestety już się nie dowiemy.

Kira została porzucona jak niepotrzebny przedmiot. Starsza, chora i nikomu niepotrzebna. Trafiła pod naszą opiekę w dramatycznym stanie a my walczymy o każdy lepszy dzień dla niej. Ma silną anemię, wyniszczone narządy wewnętrzne i dodatni wynik na babeszjozę oraz erlichiozę. Patrząc na nią, trudno uwierzyć, że jeszcze niedawno była zmuszana do rodzenia. Że jej życie ograniczało się do klatki, głodu i bólu. 

Mimo tego wszystkiego Kira wciąż merda ogonem. I to do każdego człowieka, naprawdę!. Jakby cały czas wierzyła, że może ktoś się jeszcze nad nią pochyli. Że może choć raz dostanie miskę pełną jedzenia i miękkie posłanie. 

Jej wyniki badań są złe, ale nie tracimy nadziei. Każdy dzień leczenia to koszt, na który sami nie jesteśmy w stanie sobie pozwolić. Potrzebujemy pieniędzy na diagnostykę, leki, specjalistyczną karmę i leczenie stomatologiczne. A to dopiero początek tej drogi, którą chcemy przejść „łapa w łapę” z Kirą.

Dlatego prosimy — jeśli możesz, wesprzyj Kirę. Każda złotówka to dla niej szansa na spokojne życie. Po latach piekła zasługuje choćby na kilka dobrych lat. Zasługuje na to, by ktoś spojrzał na nią nie jak na przedmiot, a jak na przyjaciela.

Nie pozwólmy, by ten ogonek przestał merdać. Dajmy jej szansę!