Syn Ady urodził się 7 czerwca 2019 roku w ciężkiej zamartwicy. Z dnia porodu Ada nie pamięta zbyt wiele – Antosia zabrali od razu, pamięta tylko, jak bezwładnie latały mu rączki i nóżki. Kiedy ją ratowali od krwotoku, myślała tylko o swoim malutkim synku, którego lekarze ratowali od śmierci. Dopiero po dwóch dniach mogła go zobaczyć – widoku malutkiego ciałka podłączonego do miliona rurek nie zapomni nigdy. Maluszek przez 21 dni był podłączony do maszyny, która pomagała mu oddychać. Lekarze zdiagnozowali u niego ciężką anemię aplastyczną, do tego Antoś miał niedotlenienie mogące powodować niepełnosprawność. Wykryto również wodniaka jąder wielkości jabłka, zaawansowane spodziectwo, dwie cewki moczowe, źle wykształcony napletek i żołądź. Nie mogła w to uwierzyć: jej malutki, wyczekany, wystarany synek jest tak bardzo chory. Maluszek musi mieć co półtora miesiąca przetaczaną krew, stale przyjmuje leki. Ada razem z mężem zaczęła szukać pomocy w szpitalach, jednakże żaden lekarz nie chciał się podjąć zoperowania Antosia. W końcu w Warszawie , w szpitalu Mazovia znaleźli chirurga-urologa dziecięcego, który ma odpowiedni sprzęt i podejmie się operacji. Niestety, NFZ nie finansuje tego typu operacji, koszt usunięcia wodniaka to 15 tysięcy złotych, kosmetyka po zabiegu – kolejne 10 tysięcy. Do tego badania, które niestety trzeba wykonać prywatnie – koszt jednego USG to 350 zł, a przed każdą wizytą lekarską trzeba zrobić nowe, bo wodniak stale rośnie. Na ostatniej wizycie okazało się, że jest coraz gorzej – pojawiło się zapalenie jądra, przez co koszta poszły w górę. Do tego dochodzi dojazd do Warszawy i nocleg.

Fundacje odmówiły Adzie pomocy, dlatego też razem z koleżankami postanowiłyśmy pomóc jej w tych ciężkich chwilach. Jeśli możesz, wpłać chociaż 1 zł, jeśli nie – proszę udostępnij zbiórkę. Dziękuję.