Nigdy nie sądziłem, że znajdę się w sytuacji, w której będę musiał prosić o pomoc – zwłaszcza publicznie. Zawsze starałem się być samodzielny, odpowiedzialny, nie obciążać innych swoimi problemami.

Dziś jednak naprawdę nie mam już siły.

Jestem ambitną i pracowitą osobą. Popełniłem błąd – przez brak doświadczenia i złudne obietnice banków wziąłem dwa kredyty, by spełnić marzenia. Niestety warunki były bardzo niekorzystne. Szukałem pomocy prawnej, ale wszystko sprowadza się do jednego – muszę je spłacić w całości.

Zacząłem walczyć: sprzedałem rzeczy, które kupiłem, zmieniłem pracę, wziąłem dodatkową robotę. Od miesięcy nie miam weekendu. Pracuję, ile mogę, a mimo to długi nadal są jak kamień u szyi. Raty spłacam regularnie, ale mam wrażenie, że tylko stoję w miejscu. Jestem wykończony – fizycznie i psychicznie. Coraz trudniej mi to wszystko unieść.

Wiem, że sam jestem odpowiedzialny za swoje decyzje i nigdy od tego nie uciekałem. Ale dzisiaj – z pokorą – proszę o wsparcie. Marzę o tym, by znów poczuć, że moja praca ma sens, że zmierzam do czegoś lepszego, że nie walczę z wiatrakami.

Naprawdę każda złotówka to dla mnie nadzieja.

Z całego serca dziękuję.