Zwracam się do Was z prośbą o pomoc. W tamtym roku poznałam człowieka, który zmienił mój punkt widzenia. Nie sądziłam,że na mojej drodze stanie tak dobry człowiek, poznałam Pana Darka przypadkiem. Z tego przypadku nawiązała się znajomość, która utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Pan Darek to człowiek, który pracował od najmłodszych lat i od najmłodszych lat nie miał w życiu lekko. Chciał być człowiekiem niezależnym, nadszedł czas kiedy założył rodzinę, żył tak jak większość z nas. Niestety nastał przykry czas w Jego życiu kiedy dostał udaru i wylądował w szpitalu. Spędził w nim prawie rok. Jego życie diametralnie się zmieniło. Z etapu kiedy miał wszystko, wszedł na etap kiedy nie miał nic i nikogo. Przez większość swojego życia był kierowcą zawodowym, kochał to. Jednak po pobycie w szpitalu jego życie się zmieniło. Po udarze dostał paraliżu lewej strony, potem doszła cukrzyca I stopnia, niewydolność serca i nerek. Przez cukrzyce Panu Darkowi robią się rany na nogach, które pękają, często wdaje się zakażenie. Po wyjściu ze szpitala nie miał dokąd wracać. Wszyscy się od niego odwrócili. Został sam. Posiada I grupę niepełnosprawności. Pobiera ręte z ZUS w wysokości 900 zł. Wynajmuje mieszkanie za które dzięki dobroci właściciela płaci 300 zł, dochodzą opłaty (prąd, woda, gaz), które wynoszą około 150 zł miesięcznie. Wykupuje leki, insulinę, których koszt miesięczny wynosić około 200 zł. Po podliczeniu wydatków zostaje mu 250 złotych na przeżycie całego miesiąca. Dodatkowo z tego musi wygospodarować jeszcze kwotę za którą będzie w stanie kupić sobie bandaże i opatrunki aby zaopatrzyć rany na nogach. Wiec zostaje mu jakieś 150 zł. Dziennie może wydać w takim wypadku 5 złotych. Przy obecnych cenach nie jest możliwe żeby za taką kwotę kupić sobie chociażby chleb. Często musi wybierać pomiędzy kupnem leków a żywność. I to i to jest mu niezbędne do życia. 

Sama staram pomagać się jak mogę, ale nie jestem w stanie sama wszystkiego ogarnąć. 

Złożyliśmy teraz wniosek o mieszkanie socjalne, niestety wcześniejsze dwa wnioski zostały odrzucone. Nie można liczyć w tej sytuacji na zbytnią pomoc gminy czy państwa.

Gdyby ktoś był w stanie pomóc bądź miał jakieś pytania zapraszam do wiadomości prywatnych. 

Pan Darek to złoty człowiek, który zasługuje na lepsze życie. Ciężko jest żyć w samotności, kiedy przez brak pieniędzy straciło się wszystkich znajomych. Każda najmniejsza złotówka stanowi dla Pana Darka możliwość lepszego życia.