Kornela ma 76 lat i jest osobą schorowaną i samotną. Jest niemal niewidoma, od 40 lat ma zaawansowana cukrzycę, a także miażdżycę, astmę, zaburzenia czucia w dłoniach i niewydolność nerek. Była pod opieką dziennego DPSu i pielęgniarki środowiskowej. W funkcjonowaniu pomagali jej znajomi i sąsiedzi. Niedawno trafiła do szpitala z bólem stopy cukrzycowej, w wyniku czego amputowano jej nogę powyżej kolana. Po amputacji jeszcze w szpitalu, Kornela czując nieistniejącą nogę, chciała na niej stanąć. Straciła równowagę, w skutek czego przewróciła się łamiąc obojczyk. Konieczna była kolejna operacja i jakby nieszczęść było mało, doszedł zagrażający życiu zator płucny.

Kornela nie może wrócić do domu, gdyż nie jest w stanie sama funkcjonować, a nie posiada żadnej rodziny i wymaga 24/h opieki. Mimo próśb o umieszczenie Jej w DPS w miejscowości z której pochodzi, a gdzie były wolne miejsca, została przewieziona do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego, w którym warunki bytowe są dramatyczne. Personel odnosi się do Korneli i pozostałych pensjonariuszy wulgarnie, ponadto nie ma możliwości otrzymania koniecznej diety w zw. z cukrzycą, a bez której Kornela nie jest w stanie ustabilizować poziomu cukru. Personel sadza Kornelę z rana na wózek na którym musi siedzieć cały dzień,co jest dla niej wyczerpujące i z trudem to wytrzymuje, dopóki dopóty ktoś jej łaskawie nie położy. Po położeniu na łóżko z kolei nie może do rana wstać. Nie widzi i nie ma nogi więc nigdzie się nie porusza. Siedzi w ciemności i samotności. Z powodu koronawirusa nie ma odwiedzin, więc nie ma kontaktu z nikim z zewnątrz. Mimo schorowanego ciała jest w pełni sprawna umysłowo i wrażliwa...

ZOL ten kilka lat temu opisał p. Andrzej Saramonowicz jako DOM z HORRORU.

Kornela docelowo chce zamieszkać w domu opieki społecznej, w którym ma znajome osoby i który jest w miejscowości, w której się wychowała. Mogłaby liczyć na wsparcie i odwiedziny co trzyma Ją przy życiu. Czas załatwienia przeniesienia do tego domu to kilka miesięcy, do pół roku.

Koszt pobytu, po wynegocjowaniu zniżki, to 2 500 zł za miesiąc. Potrzebujemy zatem 1000 zł na miesiąc, czyli 6 000 na pół roku.

Zbiórka jest na przeniesienie p. Korneli do niepublicznego domu pomocy społecznej, w którym mogłaby zamieszkać od razu i tam czekać na umieszczenie w państwowym DOS .

Dochód p. Korneli to 1700 zł. z czego blisko połowa idzie na leki zw. z cukrzycą i pozostałymi chorobami.

Zbiórka ta to sprawa życia wrażliwej i pełnej ciepła Korneli, która nigdy nie miała wielkich wymagań, zaś teraz potrzebuje naszej pomocy. Zawsze wszystkim dziękuje za każdą formę zainteresowania.

Kilka złotych może być dla Ciebie drobiazgiem, dla Niej to kwestia Życia i godnej ostatniej drogi, która w obecnej chwili może być wyjątkowo krótka....