PROLOG:

Mam na imię Michalina. Mam 28 lat, dzieci Zuzannę (7 lat) , Tymoteusza (5,5 roku) oraz Melanię (4,5 roku) i męża Tomasza.

Prowadziłam normalne życie, no jak się okazało być może zbyt intensywne. Dzieci, dom oraz moje oczko w głowie, moja pasja, którą odkryłam na nowo w 2019 roku, cukiernictwo.

W 2019 roku otworzyłam MS Event Consequi, firmę zajmującą się obsługą wesel: ciężki dym, napisy LED czy animacje dla dzieci. Szybko jednak zrozumiałam, że to słodkości są moją pasją i tak postała marka Słodko Mi - słodkie stoły na każdą okazję.

Wtedy to odżyłam na nowo i zagłębiałam się w coraz nowsze przepisy oraz cieszyłam z

kolejnych zadowolonych klientów. Ta radość nie trwała jednak zbyt długo...

Pandemia i zakazy organizowania imprez, w tym wesel, zniszczyły ten projekt. Jestem jednak, tak jak mój mąż silna i się nie poddaje, więc ze zdwojoną siłą ruszyliśmy razem od podstaw tworzyć tę markę, gdy tylko była taka możliwość.

Razem z mężem stworzyliśmy również markę Naleśnikowo Food Trailer, Wędzi Mi Się, jak również wspierałam go w działaniach Stowarzyszenia Muzycznego YMCA oraz niedawno założonego Stowarzyszenia Lepsze Orzesze.

Napotykaliśmy na swojej drodze różne przeciwności, m.in. finansowe ale wspólnie staraliśmy się każdego dnia dać radość i rozwój dla naszych dzieci, wspierać się wzajemnie i nie poddawać.

Sytuacja zmusiła nas do podjęcia dodatkowej pracy, więc zatrudniłam się dodatkowo, jako cukiernik na kilka dni w tygodniu na nocne zmiany, by pogodzić życie mamy i żony jak i firmowe, gdyż mąż pracował na pierwszą zmianę.

Po kilku miesiącach udało się z moim szefem stworzyć wspólny projekt Manufaktura Słodkich Stołów….

ROZWINIĘCIE

… niestety, nie było mi dane nawet to żeby projekt ten ruszył pełną parą. 20 lutego 2024 wracając samochodem, stało się coś czego nikt nie przewidywał. Zdrowa, energiczna i zawsze uśmiechnięta ja, doznałam niedokrwiennego udaru mózgu i paraliżu prawej strony mojego ciała. W mojej głowie była tylko jedna myśl…zawód. Zawiodłam siebie, zawiodłam męża, moich klientów i cały świat. Ale w tym nieszczęściu była wielka, ogromna opatrzność, która nade mną czuwała. Jechałam z koleżanką, która szybko wezwała pomoc, trafiłam do szpitala w Katowicach-Ochojcu, który jak się okazało bierze udział w pilotażowym programie leczenia udarów metodą trombektomii mechanicznej, do której zostałam zakwalifikowana. Dzięki tym splotą wydarzeń moja szansa na powrót do dobrej sprawności jest dość wysoka.

EPILOG

Potrzebuję jednak waszej pomocy, gdyż wiem, że rehabilitacja będzie długa i niestety dość kosztowna. Mam dużą motywację dla moich dzieci oraz męża, a także ze względu na moją pasję do cukiernictwa, chociaż nie wiem czy kiedykolwiek do niej wrócę. Na ten moment chodzę oraz ruszam ręką, chociaż kończyny też będą wymagały rehabilitacji, gdyż mam zaburzenia czucia w stopie oraz ręce. Największym obszarem rehabilitacji będzie jednak afazja, ponieważ przez udar mam problemy z mówieniem i pisaniem, chociaż uczę się i staram wrócić do zdrowia.

Najstarsza córka w tym roku pójdzie do szkoły, dlatego chcę w jak najszybciej oraz jak najbardziej powrócić do zdrowia i moich dzieci.

Dziękuję za każdy dar, wsparcie, również te duchowe.