Wolontariat dotykowo masażowy powstał trochę przypadkiem. Przy okazji mojej pracy nad ogólnopolskim badaniem o potrzebie dotyku w chorobie, czytałam historie jakie zebrałam od ankietowanych i bardzo dużo osób pisało: mojej/mojemu odchodzącemu babci/dziadkowi mój dotyk przynosił ulgę.

W styczniu 2024 roku trafiłam, znowu trochę nie-przypadkiem do Domu Seniora w Rumi na ulicy Białej 6. Nie planowałam, że będę tam przychodziła i masowała raz w tygodniu, a po miesiącu będę odwiedzała aż 3 okoliczne domy, w moim Pucku oraz w Jastrzębiej Górze. Przepadłam. Nie spodziewałam się, że w ciągu kilku tygodni przekonam się na własne oczy jak dużo może zdziałać masaż obolałej nogi, spuchniętej ręki czy bolącego barku. Potrzeba dotyku w domach seniorów jest ogromna, a wolontariat niezwykle rozwijający, budujący relacje i poczucie człowieczeństwa.

W ciągu niespełna 3 miesięcy, dołączyło do mnie kilkanaście osób, nie tylko w moim regionie, ale też w Polsce i za granicą. Idea wolontariatu dotykowego mknie swoim życiem i łączy kolejne osoby oraz niesie jeszcze więcej ukojenia i dobra. Każda wizyta jest przeze mnie opisywana w moich mediach społecznościowych i na blogu. Stworzyłam nawet specjalną zakładkę "wolontariat", gdzie krok po kroku opisuję, jak można, w zamieszkałej przez siebie miejscowości, dołączyć do wspierania w potrzebie masażem.

Do tej pory, wszystkie koszty związane z wolontariatem, opłacałam sama: To był także mój wkład z sprawę. Całe moje życie zawodowe podporządkowałam w tym roku właśnie działaniom poświęconym wolontariatowi i szerzeniu idei empatycznego dotyku oraz masażu. Jednak coraz więcej osób zaczęło mnie pytać: "Agnieszka, chcę pomóc, pomyśl może o zbiórce","Aga, te wszystkie olejki, kremy, książki, produkty masażowe kosztują, chcę cię wesprzeć finansowo". Więc ta zbiórka jest po to, żeby połączyć wszystkich, którzy chcą też być częścią wolontariatu dotykowo masażowego, ale nie mają czasu, siły, czy możliwości, żeby wesprzeć masażem osoby chore, starsze i potrzebujące tej formy kontaktu.

Do tej pory masowałam też zazwyczaj na łóżkach podopiecznych. Bez specjalistycznego stołu do masażu. Nie każda osoba jest w stanie na takim stole się położyć. Ale ostatnio zamarzyło mi się takie mobilne udogodnienie, specjalnie dopasowane zarówno dla masujących, jak i dla masowanych. Zamówiłam bardzo wygodny stół do masażu, w kolorze optymistycznej pomarańczy i nie mogę się doczekać, kiedy skorzystają z niego pierwsi seniorzy.

Do masowania zamawiam też pięknie pachnące kremy do masażu i olejki. Kupuję bajecznie kolorowe rękawiczki medyczne, dzięki którym mogę użyć w cierpieniu osobom nawet z ranami na ciele. Ułożyłam też piękną playlistę z muzyka, która umila seniorom przyjmowanie masażu, a dobre dźwięki sączą się z zakupionego głośnika przenośnego. Cały czas też się szkolę i czytam o masażu w chorobie onkologicznej, o chorobach starczych/otępieniowych/demencji (w większości to opracowania anglojęzyczne, bo po polsku jeszcze się takich publikacji nie doczekaliśmy).

Jako założycielka i pomysłodawczyni wolontariatu, chcę dbać o każdego wolontariusza. Dlatego przygotowuję podziękowanie w postaci pięknego dyplomu i ręcznie uszytych, puchatych niespodzianek. Zakupiłam przyjemne w dotyku, kolorowe materiały, a produkty w kształcie dłoni z sercem, szyje krawcowa, która sama jest masażystką i wierzy w dobro niesione dotykiem. Rączek jest jednak potrzeba bardzo duża, a nie chcę Ani obciążać czy wymagać by szyła je za darmo. To czasochłonna praca. Koszty jej czasu pokrywam sama, ale będzie mi niezmiernie miło, jeśli dorzucić do tego swoje serce.

Każdy zakup opiszę w osobnym wpisie, tak żebyście na własne oczy widzieli na co sama wydałam pieniądze :-). Uzbierało się tego ponad 5 tysięcy i na jakiś dłuższy czas spokojnie wystarczy.

Wolontariat dotykowo masażowy rozwija się i przynosi kolejne pomysły na projekty. Jak Was znam to wymusicie na mnie nowe zrzutki...

Tymczasem dziękuję za każdą wpłatę i dobrą myśl, bo ona jest dla mnie dużym wsparciem. Razem możemy zamieszać w garze z dobrem i ugotować coś niezwykłego.