Z informacji praktycznych, wstępnych.

Nazywam się Max, mam 26 lat i jestem transpłciowym mężczyzną.

Jestem po zmianie imienia i nazwiska drogą urzędową - lecz przed sprawą sądową.

Przed operacjami lecz w trakcie terapii hormonalnej.

Przyjmuję testosteron już prawie 7 miesięcy.

Moi drodzy, Szanowni Państwo!

Znający mnie oraz ci, którzy nigdy mnie nie widzieli i pewnie nie zobaczą.

Przyjaciele, znajomi, bliscy mi, nieco dalsi, rodzino i zupełnie obcy.

Jestem człowiekiem, który nie lubi dzielić się swoim życiem. Nie lubi prosić o pomoc — szczególnie w takiej formie.

Przede wszystkim jednak tak jak i Wy — jestem człowiekiem i chcę czuć się sobą, czuć się ze sobą dobrze.

W oczach innych a przede wszystkim moich własnych.

Jako dziecko kochałem powieść „Pinokio” - nie bardzo wiedząc jednak dlaczego utożsamiam się z postacią Pinokia, nie bardzo wiedząc, czemu chcę tak bardzo być chłopcem. Nie wiedząc też, że już wtedy byłem chłopcem — nawet jeśli z zewnątrz nie było to widoczne (chłopcem transpłciowym). Teraz mam 26 lat, jestem już mężczyzną — chociaż wciąż prawdopodobnie nie jest to widoczne. Pewne kwestie sprawiają, że jestem sobie obcy, że nie dostrzegam siebie.

Proszę więc o pomoc w operacji mastektomii. Operacji umożliwiającej mi normalne funkcjonowanie i bycie sobą.

Proszę o zrzucenie ze mnie tego metaforycznego i dosłownego obciążenia, które nigdy nie powinno być częścią mojego ciała.

Nie mam nic w zamian, zapewniam jednak, że pod płaską klatką piersiową moje serce będzie dla mnie bardziej odczuwalne i zabije mocniej.

Proszę nawet o najdrobniejsze wpłaty i udostępnienia,

Max P.

Dodatkowe informacje, dla zobrazowania: zdjęcie przedstawia mnie z dzieciństwa, teksty są moje.