Od 22 lat jestem na wózku po wypadku samochodowym w wyniku którego uszkodziłam rdzeń kręgowy. Przez te wszystkie lata mieszkam na drugim piętrze bez windy i dostępu do łazienki, bo na wózku się nie mieszczę łazienka jest malutka. Myję się w kuchni przy zlewie do pasa, a reszta w łóżku. To jest nie do wytrzymania. Próbowałam odłożyć na budowę małego domku potem na mieszkanie. Teraz mam 60 lat i wiem, że to się nie uda bez pomocy innych ludzi.Mam połowę na mieszkanie. Jak na mnie to i tak dużo biorąc pod uwagę fakt, że po wypadku kiedy okazało się, że już nigdy nie będę chodzić mąż mnie zostawił z trójką małych dzieci i to co odłożyłam to renta i praca przy komputerze w domu. Jeśli nikt mi nie pomoże to będę musiała zostać w tym mieszkaniu na drugim piętrze bez windy i już nigdy nie wykąpię się w wannie. Ja nie mam marzeń typu wycieczki, samochody itp. Ja chcę tylko pod koniec życia pomieszkać w ludzkich warunkach. Marzy mi się choćby mały balkon gdzie będę mogła wyjść gdy jest ciepło i popatrzeć na świat nie tylko z perspektywy drugiego piętra, bo widać tylko dachy. Zmarnowałam sobie życie i zdaję sobie z tego sprawę, że jestem już jakby na ostatniej prostej i jedyne czego pragnę to pomieszkać jeszcze w ludzkich warunkach żeby umyć zęby nad umywalką i nie pochlapać się pastą. To są rzeczy o których się nie myśli będąc zdrowym i sprawnym, a dla mnie życie byłoby prostsze i może poleżałabym jeszcze w wannie w ciepłej wodzie długo. Zawsze tak robiłam gdy byłam na nogach.. Bardzo Cię proszę jeśli to czytasz i masz możliwość mi pomóc zrób to. Razem możemy więcej, a ja sama nie zmienię już niczego.