Wszystko stało się nagle i niespodziewanie, to jak w kilka sekund jednej nocy może zmienić się całe życie przekonaliśmy się na własnej skórze.

We wrześniu ubiegłego roku członek naszej rodziny Piotr w wieku 45 lat przeszedł zawał z zatrzymaniem akcji serca. Wiele dni walki o życie na oddziale kardiologii później intensywnej terapii.

Z początkiem grudnia Piotr wrócił do domu, co tu dużo mówić …. jego stan był opłakany wręcz tragiczny. Bardzo ciężko przyglądać się cierpieniu drugiego człowieka, tym bardziej kogoś z naszych bliskich. W pierwszych dniach adaptacji do smutnej rzeczywistości musieliśmy nauczyć się żyć z wszystkimi przeciwnościami. Rurka tracheotomijna, sonda żywieniowa, cewnik, odleżyny poszpitalne, wychudzenie, co dzień nie przespane noce, strach o życie. Po ciągłych trudnościach związanych z sondom żywieniową i braku pomocy w nagłych potrzebach powoli udało się ją wyeliminować i nauczyć ponownie nawyku jedzenia, w krótce po wielu kłopotach z rurką tracheotomijną własny oddech również wrócił do normy. Z czasem po kilku miesiącach sytuacja znacząco się poprawiła. Poprawiła się na tyle aby móc powalczyć o jego sprawność.

Dziś mija ponad rok od tragicznego w skutkach zawału, obecnie jest to osoba leżąca, ze zdiagnozowanym otępieniem na podłożu spowodowanym niedotlenieniem wynikającym z nagłego zatrzymania krążenia i przebytego zwału. Występują u niego też zaburzenia osobowości.

Jedyną możliwością na szansę odzyskania przynajmniej częściowej sprawności, oraz dokładnej diagnostyki lekarskiej daje umieszczenie w ośrodku z całodobową opieką lekarską i specjalistyczną opieką rehabilitacyjną.

Koszt miesięczny takiego pobytu wynosi ponad 10 tysięcy złotych, niestety nie jesteśmy w stanie zagospodarować nawet części z tej kwoty. Liczne leki, pampersy i koszty związane z utrzymaniem pochłaniają całkowicie nasz domowy budżet.

PROSIMY O POMOC!!!

Z WYRAZAMI SZACUNKU I WDZIĘCZNOŚCIĄ DZIĘKUJEMY ZA KAŻDĄ CIEGIEŁKĘ WPŁACONĄ NA TEN CEL.