Kim jestem? W sumie dla Ciebie nikim istotnym. Jestem mężem i ojcem nikim szczególnym, ot Kowalski jak każdy inny. Jak Ty kiedyś pracowałem, kiedyś byłem zdrowy, kiedyś mogłem wszystko zrobić sam. Dzisiaj po chorobie, jestem zależny od najbliższych w każdej najdrobniejszej czynności.

Choroba nie wybiera, dotyka każdego z nas i jest tak samo trudna dla małych dzieciaczków jak i osób doświadczonych przez życie jak ja.

Lekarze dwa razy walczyli dzień po dniu o moje normalne życie, jednak zator, który powstał przez miażdżyce już spowodował zmiany w mojej nodze. Przy trzeciej operacji musieli amputować nogę, aby ratować moje życie.

Ktoś mi ostatnio powiedział że jest tyle trudniejszych chorób jak np. rak i pewnie sie nie mylił. Ja w skutek swojej zostałem więźniem we własnym domu. Życie znam z telewizji, a świat oglądam z 8 piętra. Przestałem chodzić na spacery z żoną i wnukami, przestałem robić zakupy i pomagać mojej ukochanej połówce w życiu. Stałem się ciężarem, którym trzeba się opiekować i pomagać we wszystkim.

Próbowałem walczyć, szukać pomocy w różnych urzędach i instytucjach, niestety, odbijałem się od ściany i spotykałem z urzędniczą znieczulicą. Mój blok nie ma podjazdu i na to administracja nie ma funduszy, opieka społeczna nie pomoże bo ma 3zł na koncie. Mieszkanie nie jest w ogóle przystosowane do osoby z takimi problemami jak moje, więc od czasu operacji spędzam całe dnie w jednym miejscu.

Mogę tak wymieniać i wymieniać, użalając się nad sobą, jednak nie tracę wiary, że będzie lepiej i walczę.

Dlatego tak zwyczajnie proszę Cie, wpłać chodź złotówke na protezę nogi, abym mógł znowu być znowu samodzielny.