Einstein. Nasz mały Einstein. Choć mieszka setki kilometrów stąd, składa swoje życie w nasze ręce. W Twoje również. Nigdy nie miał niczego swojego. Nie dostał miłości, troski i opieki. Nie zdążył. I myślę, że gdyby Mojżesz miał psa, może dopisałby na tablicy jedenaste przykazanie – szanuj braci mniejszych. Jak inaczej wyglądałaby wtedy nasz świat. Jakże inny byłby wtedy świat Einsteina.

Einstein jest szczeniakiem. Kiedy go poznajesz ma zaledwie 6 tygodni. Spójrz jaki maleńki jest. Jak ufnie wpatruje się w człowieka. Maleńkie, pieskie dziecko z naderwaną łapką, trafiło pod opiekę naszego zaprzyjaźnionego schroniska, któremu ktoś zgłosił, jak bardzo cierpi. Nie dowiemy się, co się stało. Możemy tylko przypuszczać, że ktoś skrzywdził Einsteina celowo. Po wstępnych badaniach wiemy już, że łapka Einsteina wymaga amputacji. Przed nim jeszcze długa, trudna droga. Chcemy złagodzić ból Einsteina, zapewnić mu miłość, troskę i opiekę, jakiej teraz potrzebuje.

Walka o jego zdrowie jest jak wyścig z czasem. Wyścig o życie sześciotygodniowego szczeniaka. Z ledwo bijącym sercem, ranami na każdym centymetrze małego ciałka, poranioną łapką i cichym błaganiem o ratunek. To wyścig z czasem. Trudny i niepewny. Prosimy, bądź w tym z nami. Ocal go. Wesprzyj Einsteina. O to Cię dziś błagamy.