Czesc! Mam na imię Alanek. Moja mamusia urodziła mnie i mojego braciszka w 25 tygodniu ciąży. Zanim wrocilismy do domu minelo sporo czasu i wiele zabiegów. Jestem starszy od mojego brata Olka (o pelną minute!) i jak to starszy brat, musialem sie o niego zatroszczyc, oddajac mu swoja energie. W lutym skończymy 4 latka i nasz rozwój bardzo sie rozni. Olek rozwija sie prawidlowo, natomiast ja jestem troszke w tyle. Lekarze stwierdzili u mnie opóźnienie rozwoju psycho-ruchowego. Dzieci w moim wieku potrafia samodzielnie chodzic, mowic, jesc. Ja jeszcze potrzebuje w tym pomocy. Staram sie kazdego dnia dorównać mojemu bratu. Rehabilitacja, bym mogl stawic pierwsze kroki (musze jeszcze sie troche podtrzymywać, ale hej! Robie co moge!). Bardzo ograniczają mnie oczka. Krotko po tym jak przyszedlem na swiat, lekarze zdiagnozowali u mnie retinopatie 3 stopnia i natychmiast zastosowano u mnie laseroterapie. Dzis rodzice wiedza, ze widze. Jednak bez specjalnych soczewek, byloby mi trudno cos wyraznie zobaczyc. Mam anisometropie czyli roznowzrocznosc. Mamusia i tatus są dumni, bo widzą jak sie staram kazdego dnia. Oni rowniez bardzo sie starają pomoc mi w rozwoju. Bylem juz u wielu lekarzy roznych specjalnosci. Rodzice jezdzili ze mna po calej Polsce, by znalezc najlepszych lekarzy, ktorzy z pasją i czułością mi pomagali. Przede mną jeszcze długa droga do normalnego zycia. Bardzo chcialbym pojechac na turnus rehabilitacyjny do Wągrowca podczas ktorego lekarze wzieliby mnie w obroty. Mojego braciszka tez, bo nie chce za bardzo rozmawiać.

Pomożesz mi cieszyc sie zyciem?

#dowidzeniaalanku