Od kiedy wysiedliśmy 26 lutego około godziny 22 z samolotu, nie usiedliśmy spokojnie na tyłkach.

Właściwie wszystko zaczęło się jeszcze wcześniej, bo wojna zastała nas na 5 dniowych wakacjach w domu przyjaciela we Włoszech. Lęk i obawa przerodziły się we wściekłość i opór przeciw przemocy, a ta dała nam ogromny napęd do działania. Telefonicznie ustaliliśmy wstępny plan i cel: konieczność pomocy w ewakuacji rodzin naszych ukraińskich przyjaciół!

Robert prosto z lotniska, odebrany zorganizowanymi na szybko busami razem z innymi chłopakami pojechał na granicę. Ja wróciłam do domu.

Rano napisałam post na fb, bo dostałam informację, że ludzie stoją głodni w kolejce po kilka dni. Zadzwoniłam do Dominiki z prośbą o udostępnienie posta, bo bałam się, że nikt go nie zauważy, a tak przynajmniej będzie jedno udostępnienie :) Około południa było ich już ponad 120 :)))

w kilka godzin przez mój dom przetoczyła się ogromna fala dobra! Ludzie znosili jedzenie, środki higieniczne, przyjeżdżali pomagać, robić kanapki, deklarowali wsparcie :)

Mój i Dominiki telefon był czerwony i nie nadawałyśmy odpowiadać na wiadomości.

Wszystko to kiedyś dokładnie opiszę.

Nasi bohaterowie ❤️

Od tego momentu nie ustajemy w działaniach! Organizujemy busy, paliwo, żywność, przywozimy ludzi z granicy, organizujemy im mieszkania (a nie tylko nocleg), ubrania, zabawki dla dzieci, interesujemy się ich dalszym losem i na to będziemy mieć oko nadal.

Wiele osób prosiło o numer konta, ponieważ z racji np odległości nie jest w stanie pomoc pracą lub fantami. Więc voila :)

Do tej pory korzystaliśmy z własnych środków, oraz dobroci sponsora i wielkim sercu, który przekazywał nam auta zatankowane.

Jednak powoli zaczyna nam brakować i chcemy wykorzystać środki ze zrzutki na: paliwo, ciepły posiłek dla przyjezdnych w czasie drogi, zakup kart telefonicznych lub doładowanie im internetu. Nadwyżki na inne ich potrzeby, których nie możemy zaopiekować darowanymi rzeczami.

Z całego serca dziękujemy :) ❤️🇺🇦