10 listopada 2018r. Ola dostała drugą szansę od życia. Trafiła do szpitala, gdy na sali obok zmarły dwie osoby po udarach. Mimo, że reakcja była błyskawiczna, to jej dotychczasowe życie to dla niej ogromne wyzwanie. Udar spowodował, że Ola musi skupić się wyłącznie na rehabilitacji. Jej upór, zaangażowanie oraz ogromna wola walki pomogły jej stanąć na nogi i do dnia dzisiejszego dzielnie walczy o każdy kawałek siebie.

Ola dotychczas próbowała swoich sił w centrum rehabilitacyjno-medycznym Norman w Koszalinie.. Dwukrotnie. Była również w warszawskim instytucie. Porusza się o własnych siłach. Teraz musi szczególnie skupić się na rehabilitacji swojej ręki, aby maksymalnie zwiększyć jej sprawność. A my wspólnie z nią chcemy zawalczyć o to… i nie tylko o to.

19 grudnia 2019r. Ola dostała poudarowego ataku epilepsji. Mieliśmy nadzieję, że to pojedynczy incydent. Niestety 20 lutego 2020r. sytuacja powtórzyła się. Ola musi udźwignąć podwójny ciężar, ale ma ogromną motywację – 12-letniego syna Bruna, KTÓREGO WYCHOWUJE SAMODZIELNIE..

Niestety ani sama, ani z pomocą rodziny i najbliższych przyjaciół nie da rady finansowo udźwignąć tego … wszystkiego, co dał jej los. Dlatego proszę Was o pomoc!

Celem zbiórki jest zebranie środków na dalszą rehabilitację oraz na psa asystującego. Ten czworonóg przez dwa lata jest przygotowywany tak, aby pomóc chorej osobie. Informuje i reaguje na zbliżający się atak, potrafi wyczuć i ostrzec swojego właściciela przed takim zagrożeniem. Ten pies będzie odgrywał bardzo ważną rolę w jej życiu i będzie spoczywał na nim ogromny obowiązek.

Wiele osób cierpiących na epilepsję twierdzi, że dzięki takim psom asystującym ich życie zmieniło się na lepsze, bo mogą żyć normalnie, a nie tylko przejmować się i stresować chwilą, kiedy nastąpi kolejny atak.

Drodzy przyjaciele, znajomi, koleżanki i koledzy, wiemy, że każdy ma swoje sprawy i problemy dnia codziennego, jednak w tej sytuacji, Ola prosi Was o pomoc i w miarę możliwości wsparcie finansowe jej dalszej rehabilitacji. Prosi także o modlitwę/medytację w jej intencji.

Wszyscy mocno wierzymy, że wspólnymi siłami uda się nam przywrócić maksymalną sprawność Oli tak, aby mogła prowadzić normalne życie, jakie prowadziła przed udarem.

Bardzo chcemy, aby mogła również czuć się bezpiecznie każdego dnia!