Hej, jestem Weronika.

Odkąd pamiętam psy były istotami, które działały na mnie jak magnes. Zawsze czułam z nimi nadzwyczajną więź. Jakiś czas temu zrozumiałam, że praca z tymi futrzakami i ich opiekunami to coś, co jest mi pisane.

Zaczęłam kształcić się w tej dziedzinie. Przeczytałam setki artykułów, obejrzałam dziesiątki webinarów aż w końcu wybrałam się na Kurs Trenerski w Wojtków Szkolenia, gdzie uczyłam się od najlepszych specjalistów w kraju i zdobyłam masę bezcennej wiedzy.

Obecnie pracuję jako trenerka i pomagam opiekunom psów zrozumieć ich czworonożnych przyjaciół. W swojej pracy dużą uwagę poświęcam emocjom towarzyszącym psim zachowaniom. Angażuję się w 100% w każdy przypadek, zawsze staram się znaleźć najlepsze rozwiązanie. Mam duże ambicje, chcę stale się rozwijać, ale nie wychodzę też poza swoje kompetencje, ponieważ nie ma nic gorszego niż udawanie, że się coś wie kosztem innych. Dlatego większość klientów odsyłam z kwitkiem, ponieważ nie mam wystarczającej wiedzy, żeby zająć się zgłaszanymi przez nich problemami. Analizę bardziej skomplikowanych problemów umożliwi mi dopiero Kurs Behawiorysty Psów.

Tworzenie własnej marki i rozwijanie działalności to długi proces. Odkąd zaczęłam działać samodzielnie wkładam w to niezliczone ilości godzin pracy i tonę zaangażowania, ale na ten moment nie idzie to w parze z zarobkami. Pieniędzy wystarcza mi po prostu - na życie, chociaż raczej ledwo i są i takie momenty, gdzie boję się o jutro.

W związku z tym Kurs Behawiorysty Psów leży poza moim zasięgiem i nie wiem czy kiedykolwiek uda mi się wygospodarować na niego tak ogromną dla mnie kwotę. Już udział w Kursie Trenerskim zawdzięczam w dużej mierze życzliwości i pomocy mojej rodziny.

Dlatego postanowiłam poprosić o pomoc innych i jestem tutaj. Nie wiem, czy mam prawo o to prosić. Przecież inni zbierają na kosztowne operacje, na jedzenie, na cele charytatywne... Ale wierzcie mi lub nie, mam poczucie, że ten kurs jest teraz brakującym elementem mojego życia. To dzięki niemu będę mogła zmienić bieg wielu psio-ludzkich historii. Może dzięki mnie jakiś pies nie zostałby porzucony pod bramą schroniska, może jakieś dziecko nie zostałoby okaleczone przez psa na całe życie i może jakiś opiekun nie zachorowałby na depresję, nie radząc sobie z wychowaniem swojego psa.

Odmiana życia duetów pies-człowiek to coś, co daje mi samej energię do życia. To coś, dzięki czemu mogę kłaść swoje cegiełki dobra i pomocy. Jednak, żeby było to w pełni możliwe, proszę Was o pomoc. Będę bardzo wdzięczna za każdą wpłatę.