Ten uśmiechnięty i wesoły człowiek to mój TATA.

Chętnie jeździł z mamą na wakacje, często odwiedzali góry, raz do roku morze, zawsze razem, byli nierozłączni.... aż do teraz.

Pomimo problemów zdrowotnych i wszczepionego 11 lat temu kardiowertera, ciągle był aktywny , na tyle ile mógł.

Chętnie pomagał w drobnych pracach przy samochodach.

Fan Katowickiej Gieksy, mecze hokeja były wręcz obowiązkiem, nie pogardził też siatkówką, czy piłką nożną.

18.04.2019r wszystko to przestało mieć sens.

Tata miał atak duszności, stan taty pogarszał się z minuty na minutę.

Wezwane pogotowie przetransportowało go do szpitala św. Elżbiety w Katowicach.

Nauczone już z mama, bo przecież nie pierwszy raz tata lądował w szpitalu, pojechałyśmy do domu po całą jego dokumentację medyczną.

Gdy dojechałyśmy do szpitala, usłyszałyśmy tylko "transport na OIOM, stan krytyczny" - doszło do zatrzymania krążeniowo-oddechowego.

Przerażenie w naszych głowach to mało powiedziane.

Najgorsze myśli, tego nie dało się uniknąć. Panika, co dalej?

Docieramy za karetką na OIOM.

Słowo "czekać" pojawiało się tam tyle razy, że już nawet nie pamiętam.

W głowie jedne myśli, modlitwy " Tata zbieraj się".

Pierwsze dwie doby, to była walka o jego podstawowe funkcje życiowe.

Tomografia komputerowa - są zmiany po niedotlenieniu. Na ocenę przyjdzie czas.

Znów pojawia się słowo " czekać". No więc czekamy.

Dzień w dzień przy jego łóżku, z nadzieją, że się obudzi, że będzie dobrze.

Tata jakby zatrzymany w czasie, nie oddycha samodzielnie, nie ma z nim żadnego kontaktu.

Czekamy......

Kolejna tomografia - zmiany są bardzo rozległe, zatarte struktury mózgowia, niedotlenienie prawej potylicy, zmiany statyczne, nieodwracalne.... I co dalej? Co dalej z nim będzie?

Leki sedujące wycofane, Tato obudź się do cholery !

W końcu udało mi się znaleźć zdjęcie Brata z Tatą !

Tracheostomia założona.

PEG założony.

Respirator oddycha za tatę.

Nadal nie ma z nim kontaktu, a my wciąż niezmiennie przy nim dzień w dzień, z nadzieją na cud i lepsze jutro.

Tata potrzebuje opieki 24h/7, specjalistycznej rehabilitacji, ale przede wszystkim wentylacji mechanicznej, bez tego go nie ma.

Wszyscy wierzymy, że on nas słyszy i chce do nas wrócić, dlatego chcemy mu zapewnić jak najwięcej rehabilitacji.

Wierzymy, że uda mu się cokolwiek do nas powiedzieć, zrobić jakiś samodzielny ruch.

Ale potrzebujemy w tym Waszej pomocy, ludzi z dobrym sercem i chęcią pomocy.

Koszta dodatkowej rehabilitacji są ogromne, sami sobie z tym nie poradzimy.

Dlatego, jeśli jesteś w tym miejscu - DZIĘKUJĘ - za zainteresowanie się moim tatą.

Jeśli udostępnisz dalej - DZIĘKUJĘ - jesteś wspaniała/ły.

Jeśli wpłacisz chociaż 1zł - DZIĘKUJĘ - będę Ci dozgonnie wdzięczna.

Z tego miejsca chciałabym serdecznie podziękować całemu personelowi oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii szpitala Euro-Medic w Katowicach - za fachową opiekę i troskę, którą otoczyli mojego tatę od samego początku - DZIĘKUJĘ !