Jadę na Plac Wiktorii w Atenach!!! Znów!

I mam w związku z tym takie urodzinowe marzenie. Chcę zabrać tam kilka, może kilkanaście par dzwonków, potocznie acz nieprawidłowo nazywanych cymbałkami. A kiedy już będę miała dzwonki, to kupię też na nie kolorowe naklejki, żeby oznaczyć dźwięki dla dzieci, które nie umieją jeszcze czytać. A kiedy już oznaczę dzwonki, to wydrukuję duże plansze, z oznaczonymi tymiż kolorami nutkami. Żeby każde dziecko, które nigdy nie grało na dzwonkach i które nie umie czytać, mogło zagrać prostą melodię w wielkiej, improwizowanej orkiestrze na placu :-)

Na Placu Wiktorii w Atenach spotykają się żyjący w Atenach uchodźcy, głównie z Afganistanu. Dorośli, dzieci - oni wszyscy próbują spędzać czas razem i przetrwać. Wszyscy marzą o wyjeździe do Niemiec, bo w Grecji nie ma dla nich pracy ani nadziei, nawet dzieci często nie mogą chodzić do szkoły. Jeszcze tego nie wiedzą, ale do Niemiec pewnie już nie wyjadą: wojna na Ukrainie zatkała niemiecki system pomocowy i nikt tego jeszcze głośno nie mówi, ale przyjmować uchodźców z daleka będzie teraz coraz trudniej.

Wiele zrobić nie możemy. Ale w tym parszywym czasie możemy dać tym dzieciakom trochę radości i uśmiechu. Możemy dać im choć trochę doświadczenia czegoś nowego. Możemy obudzić w kimś może nową pasję?

Muzyka! Muzyka to jest to!!!

Nie wiem, ilu ich tam będzie. Nie wiem, kto akurat przyjdzie. Ale to jest tam piękne - że mogę mieć pewność, że jeśli usiądę na krawężniku i zacznę grać, za chwilę zbierze się wokół mnie wianuszek dzieciaków, które będą chciały tak samo grać.

Kupimy dla nich dzwonki (potocznie acz nieprawidłowo zwane cymbałkami)?

:-)

Zbiórka kończy się 26 kwietnia. W moje urodziny. Taki sobie chcę zrobić prezent na 45 lat - frajdę gromady obcych dzieciaków :-D