Dom trafił do mnie w nieoczekiwany sposób... Stary, wiejski, drewniany z ogrodem, śliwą, gankiem. Otrzymał nazwę Bawitko w Lipinie, takie marzenie z dzieciństwa. Wszystko było do wymiany, od podłóg po dach. Zakasałam rękawy i Bawitko się tworzy, miejsce spotkań przy ognisku, zjazdów, warsztatów, rozmów pod gwiazdami, wcinając świeżutkie powidła na pajdce chleba upieczonego w prawdziwym ceglanym piecu. Kot. Taki dom musi mieć kota. Psy też znalazły tu swoje schronienie, biegają wesoło merdając ogonami. Planujemy go skończyć w te wakacje, praca wre, jedynie fundusze jak śnieg topnieją.

Dokończenie Bawitka

Chęci nie brak, tylko czasem kieszeń pusta, ale nie powstrzyma nas to. Bawitko odzyska swe piękno i autentyzm.

Entuziazm, siła w rękach i do roboty!

Pomożecie?!

Na co? Po co?

Ostatnia zrzutka pozwoliła sfinansować okna, dach oraz podłogi, tym razem stryszek czeka na nas.

Pomieści on nas, gdy zjedziemy się na warsztaty, byśmy spali wygodniutko wszyscy razem, jak na koloniach, bo Bawitko to powrót do dzieciństwa, odnalezienie swojego wewnętrznego dziecka, cud istnienia.

Inne formy pomocy również mile widziane, wymiany, trok, bartery, wolontariat...

Przeczytaj więcej