Drodzy Państwo,

Wydawałoby się, że po czterech latach walki ze skutkami udaru, a zwłaszcza z afazją, nie będziemy już wracać do zrzutki. Stało się jednak inaczej, kolejny raz prosimy Państwa o pomoc. Determinacja Rafała i postępy w logopedii skłaniają nas do tego, aby się nie poddawać. Pojawiła się szansa wyjazdu na turnus logopedyczno-rehabilitacyjny do ośrodka NEUROPORT w Poznaniu (https://neuroport.pl). Rafał pozytywnie przeszedł proces kwalifikacyjny, pozostało nam tylko zebrać środki i podjąć ostateczną decyzję. Terapia ręki wraz z logopedią, zajęcia z neurologopedą i neuropsychologiem, kinezyterapia i inne zaplanowane zabiegi to ogromny koszt, ale może z Państwa pomocą uda nam się osiągnąć cel. Plan wyjazdu jest taki, że Rafał część turnusu będzie przebywał ze mną, a część sam. Za namową neuropsychologa z ośrodka uznaliśmy, że to kolejny krok do usamodzielnienia się Rafała i poradzenia sobie w nowej sytuacji. Jeśli udałoby się zgromadzić potrzebną kwotę, w czerwcu Rafał mógłby skorzystać z profesjonalnego, nowoczesnego sprzętu i powalczyć o swoje zdrowie. Ja, jako żona, bardzo chciałabym Rafałowi jeszcze pomóc widząc jego zaangażowanie i stosy papierowych zadań logopedycznych wykonanych przez niego, widząc jego rozpacz i niemoc na co dzień oraz widząc pozytywne dni, radość z każdego dobrze wypowiedzianego i przeczytanego słowa oraz małe radości z rzeczy, które wcześniej nie były do osiągnięcia. Postanowiłam jeszcze raz spróbować, ponieważ w tym momencie Rafał ma siłę za nas oboje i to on jest bodźcem do takiego działania. Z doświadczenia wiemy, że po każdym turnusie Rafał nabywa nowego doświadczenia, a zmiana otoczenia dobrze wpływa na jego psychikę. Jeśli ktoś z Państwa mógłby wesprzeć zbiórkę Rafała, będziemy jak zwykle BARDZO wdzięczni za każdą drobną kwotę zbliżającą nas do celu, jakim jest zdrowie. Nasze motto udarowe stale jest aktualne: NIE ODKŁADAJCIE NICZEGO NA PÓŹNIEJ, BO PÓŹNIEJ MOŻE BYĆ TRUDNIEJ. I choć jest trudniej, trzeba się cieszyć z każdego sukcesu i być wdzięcznym losowi za szkołę życia. DZIĘKUJEMY SERDECZNIE, JOLKA I RAFAŁ.

Dziś mija 3 rok od udaru Rafała. Walczymy dalej z chorobą, zwłaszcza z afazją. Przekonaliśmy się, że nie jest to łatwa droga, ale póki Rafał ma chęci i możliwości, nie poddajemy się. Dużo pracy jeszcze przed nami, ale dzięki temu, że widać postępy, nie tracimy nadziei na lepsze jutro. Wszystkie turnusy, które odbyły się dzięki Państwa pomocy, dały Rafałowi możliwość powrotu do zdrowia. W tej chwili Rafał jest osobą sprawną fizycznie i chętnie powróciłby do ulubionej pracy, ale brak komunikacji utrudnia to wszystko. Dzięki zgromadzonym funduszom na zrzutce mieliśmy okazję i możliwość skorzystania z wielu metod rehabilitacji w różnych ośrodkach w Polsce. Bardzo dziękuję osobiście za zaangażowanie każdej osoby w walkę o zdrowie mojego Rafała. Dziękuję kolejny raz rodzinie za pomoc i wszystkim ludziom dobrej woli. Puszka w sklepie JUSTYNA wypełnia się od samego początku po dziś dzień po brzegi, dziękuję osobom, które do tej pory o nas pamiętają. Bardzo jesteśmy wdzięczni za każdą pomoc: tą finansową i tą, wspierającą duchowo, która jest nam bardzo potrzebna. W tym roku najprawdopodobniej uda nam się pojechać na jeden turnus, o ile zdrowie Rafała, kondycja psychiczna i finanse na to pozwolą. Jeśli ktoś z Państwa zechciałby pomóc w zbiórce funduszy na rehabilitację Rafała, informujemy, że zrzutka aktualna jest do końca lipca 2023 r. Będziemy bardzo wdzięczni za każdą złotówkę. I pamiętajcie: NIE ODKŁADAJCIE NICZEGO NA JUTRO, BO JUTRO MOŻE BYĆ TRUDNIEJ.

Drodzy Państwo,

Nie wiem, od czego zacząć. Długo biłam się z myślami, czy po raz kolejny podejmować temat zbiórki na leczenie i rehabilitację mojego męża - Rafała Kozłowskiego. Część z Państwa już zna historię Rafała z poprzedniej zbiórki, dzięki której udało nam się uzbierać 64 200 zł (https://zrzutka.pl/hjw9h3) na leczenie i rehabilitację po udarze niedokrwiennym mózgu. Patrząc na Państwa ogromny odzew, dzięki któremu udało nam się zebrać tak ogromną kwotę, serce mi pęka, bo wiem, że Rafał i ja mamy wokół siebie mnóstwo przyjaciół i ludzi dobrej woli, którzy życzą nam dobrze i chcą nam pomóc. To dzięki Wam, wspaniali darczyńcy, postawiliśmy Rafała na nogi. Dzięki zebranym funduszom skorzystaliśmy z kilku kosztownych turnusów rehabilitacyjnych w wyspecjalizowanych ośrodkach (w Krakowie, Koszalinie, Warszawie i Bydgoszczy), szeregu badań i konsultacji kardiologicznych i neurologicznych. Wszyscy wiemy, jak działa służba zdrowia w Polsce, finansowana przez NFZ, tym bardziej jesteśmy wdzięczni za pomoc. Dodatkowo zakupiliśmy niezbędne lekarstwa i sprzęt rehabilitacyjny. Bez Was to wszystko by się nie udało, nie bylibyśmy w tym miejscu, gdzie teraz jesteśmy. Dziękujemy z całego serca!!!

Przed nami dalsza walka o odzyskanie sprawności logopedycznej (językowej). Niestety, udar, przez który przeszedł Rafał, spowodował głęboką afazję. Problem z komunikacją utrudnia codzienne funkcjonowanie Rafała. Każdego dnia obserwuję Rafała, jak walczy o siebie, 2-3 razy w tygodniu jesteśmy na prywatnych zajęciach logopedycznych, mnóstwo ćwiczeń wykonujemy w domu sami. Ciężka praca daje efekty, ale niestety ćwiczenia w domu nie są tak efektywne i zadowalające, jak pod okiem wyspecjalizowanej kadry w profesjonalnym ośrodku, gdzie zajęcia odbywają się codziennie.

Bardzo zależy mi, żeby nie poprzestać na tym, co zostało osiągnięte, by kontynuować rehabilitację w wyspecjalizowanych ośrodkach neurologopedycznych. Wszystkie takie wyjazdy przynoszą ogromne efekty, mobilizują Rafała do dalszej ciężkiej pracy i dają nadzieję na odzyskanie sprawności mówienia. Ostatni taki wyjazd do ośrodka „Neuron” w Bydgoszczy utwierdził nas tylko w przekonaniu, że Rafał może dużo osiągnąć, i tak jak fizjoterapia krok po kroku przywróciła sprawność fizyczną, tak nieustannie wierzę, że praca nad „mową” przyniesie oczekiwane efekty.

Niestety, każdy taki wyjazd to ogromny wydatek, który oddala nasze marzenia o dalszej rehabilitacji oraz o pokonaniu problemów z mową i komunikacją. Rafał, znając koszt takich wyjazdów, niestety chce zrezygnować z dalszego leczenia, nie chce obciążać nas takimi kosztami. Nie mogę się na to zgodzić, nie pozwolę mu się poddać, bo tak daleko już zaszedł. Boję się, żeby nie zamknął się w tym swoim cichym świecie, chcę, by odnalazł siebie sprzed lat.

Dlatego pełna wdzięczności i nadziei, zwracam się jeszcze raz do Was, Kochani, z prośbą o pomoc w zebraniu funduszy na dalszą rehabilitację Rafała. Bez Was to się nie uda. Na pewno chciałabym, żeby w 2022 roku Rafał mógł pojechać chociaż raz do ośrodka w Bydgoszczy. Już wiemy, że według wstępnego kosztorysu otrzymanego przez ośrodek Neuron, taki wyjazd będzie kosztować nas minimum 12 500 zł – kwota oczywiście niestety jeszcze może ulec zmianie. Do tego chcielibyśmy kontynuować zajęcia logopedyczne na miejscu w Sanoku (miesięczny koszt to około 1000 zł przy założeniu 2-3 zajęć w tygodniu).

Dzięki waszej pomocy Rafał jeszcze wiele osiągnie.

I pamiętajcie: NIE ODKŁADAJCIE NICZEGO NA JUTRO, BO JUTRA MOŻE JUŻ NIE BYĆ!!!

Wdzięczna żona Rafała – Jola z rodziną