Alex Matusiak , 20 kwietnia 2023 roku skończył 2 latka i mieszka w Koninie.

Alex to było żywe dziecko, był szybki, zwinny i rezolutny. Nie potrafił usiąść na miejscu – żywe sreberko. Uwielbiał spędzać czas aktywnie bieganie, zabawy wygłupki z najbliższymi. Dlatego nic nie zwiastowało tego, co niebawem miało nadejść.

Wszystko zaczęło się niewinnie.

Koniec lutego początek marca Alex trafił do szpitala w związku z Ostrym zapaleniu krtani po 6 dniach pobytu i leczeniu wyszedł z książkowymi wynikami krwi do domu. Tydzień po przebytej chorobie zaczęły pojawiać się powiększone węzły chłonne bez żadnych innych objawów. Myślałam że to następstwo po przebytej chorobie. Z końcem marca u Alexa pojawiła się gorączka przez dwa dni podawałam leki doraźnie, po czym w niedzielę 2 kwietnia 2023 roku udaliśmy się na pomoc doraźną tam przepisano leki, które nie pomagały gorączka cały czas utrzymywała sie między 37-39 więc w środę udaliśmy się ponownie do lekarza kazano nam zgłosić się do lekarza rodzinnego celu badań. Wieczorem pojawił się obrzęk brzuszka i zauważyłam u niego pojedyncze sińce i zaschnięty skrzep krwi w uchu. Lekarz rodzinny do którego udaliśmy się zaraz na drugi dzień po zbadaniu skierowała nas na szpital w celu dalszych badań lub leczenia z uwagi na podejrzenie Mononukleozy. W szpitalu po przyjęciu zlecono i zrobiono pierwsze badania. Wyniki morfologii były tragiczne ponad 200 tyś leukocytów, w trybie natychmiastowym zostaliśmy przetransportowani do Kliniki onkologicznej w Poznaniu gdzie wraz z kolejnymi badaniami stawiono nam diagnozę ostrej białaczki limfoblastycznej typ T. Prześwietlenie i USG wykazało na powiększenie węzłów chłonnych wątroby i śledziony oraz guza śródpiersia.

Nasze dotychczasowe życie zmieniło się diametralnie, diagnoza wywróciła nasz świat do góry nogami.

Gdy stanęliśmy przed drzwiami oddziału onkologiczno hematologicznym ugięły się pode mną nogi. Cały świat runął, gdy 6 kwietnia 2023 roku otrzymaliśmy diagnozę - ostra białaczka limfoblastyczna T komórkowa z zajęciem Ośrodkowego Układu Nerwowego - stanęliśmy do nierówniej walki z rakiem. Obecnie jesteśmy na oddziale onkologii w Szpitalu Klinicznym w Poznaniu.

Choroba powoli zabiera siły naszemu synowi, chemia sieje spustoszenie w organizmie a ciągłe badania, sterydy, pobierania szpiku i iniekcje dolędźwiowe w znieczuleniu ogólnym powodują strach i ból. Leczenie powoli daje efekty uboczne, boli go brzuszek i nogi, uszkadza błony śluzowe w jamie ustnej. Przed nami wiele miesięcy ciężkiej chemioterapii w murach szpitala, a później przeszczep szpiku i całkowita izolacja od otoczenia.

Syn bardzo tęskni za domem, za ukochanym starszym bratem, za dziadkami, za rodziną i przyjaciółmi.

Jesteśmy na początku tej trudnej drogi a już mamy wczesną wznowę mózgową. Nie wiemy jeszcze co nas czeka, co przyniesie jutro, dlatego potrzebujemy wsparcia w zapewnieniu Alexowi jak największego komfortu podczas leczenia, rehabilitacji i wszystkiego, co będzie niezbędne, aby przyspieszyć jego powrót do zdrowia.

Za każdy dar serca Serdecznie Dziękujemy

Rodzice Alexa