Byliśmy zwykła rodzina, może nigdy nie było za różowo ale zawsze dawalismy sobie radę. Na wszystko był czas i siła. I jeszcze ze wszystkim mieliśmy zdążyć... Az do zeszlej jesieni. Pewnej niedzieli zawalił się nam cały świat. Tętniak rozwarstwiajacy aorty. Wywołany nim zawał serca, transport do Instytutu w Aninie, i czekanie. Po trzech tygodniach na POP decyzja o transplantacji serca. W tym wszystkim Bóg czuwał nad moi mężem bo na następny dzień miał już przeszczep. Potem następne dwa miesiące w szpitalu. Teraz już jesteśmy razem, raz w miesiącu poradnia w Aninie, a co trzy miesiące biopsja. Mieszkamy na ostatnim piętrze w bloku, w mieszkaniu które wynajmujemy od 5 lat. Z powodu niepełnosprawności, niewydolności oddechowo-krazeniowej otrzymaliśmy mieszkanie od ZGL-u, do remontu nikt nie mieszkał tam od 13 lat. W miarę naszych możliwości staraliśmy się je remontować, lecz nie jesteśmy w stanie podołać dalszemu remontowi. Zakup lekow(ok 800zl), opłata stancji i rachunków prawie w całości zabierają nasz miesięczny dochód. Mamy czwórkę wspaniałych dzieci i zależy nam żeby miały godne warunki i dach nad głową. I ciepło w domu. Jednym słowem żeby były szczęśliwe. Wierzymy w dobro ludzkich serc i że Bóg nad nami czuwa.