Dzień dobry mam na imię Kinga i jestem organizatorką tej zbiórki.

Czas wakacji dla mojej siostry, jej męża oraz całej naszej rodziny rozpoczął się tragicznie.

Mój 14 letni siostrzeniec Rafał, którego pasją jest jazda na rowerze, uległ poważnemu wypadkowi.

Nasze serca zamarły, a jedyne uczucia jakie nami targały to strach i rozpacz.

Kiedy siostra dotarła do szpitala usłyszała od lekarzy - stan jest krytyczny, wtedy zdaliśmy sobie wszyscy sprawę z tego co tak naprawdę się stało, że to nie zwykły upadek na rowerze i niewielkie zadrapanie, zrozumieliśmy, że nic już się nie liczy, tylko walka o jego życie. 

Pierwsze dwa tygodnie były jak koszmar z którego chcieliśmy się obudzić. 

Pierwsza diagnoza brzmiała: obrzęk mózgu, dużo mikro urazów, trzeba czekać co przyniesie czas, nie dawali jednak wielkich nadziei.

Rafałek został zaintubowany i podano mu leki analgosedujące miało mu to pomóc zregenerować siły do walki, jednak gdy przyszedł czas na wybudzanie on nie wybudził się. 

Rodzice trwali przy jego łóżku tyle, na ile im pozwalano, głaskali, masowali go, czytali mu, opowiadali różne historie i przytaczali wspólne wspomienia, puszczali ulubioną muzykę, wszystko po to by stymulować pracę mózgu i dawać jak najwięcej bodźców. Czekali na najdrobniejszy gest, na to by móc zajrzeć znowu w jego oczy i zobaczyć uśmiech na twarzy. 

Lekarze nie mogli zrobić już nic więcej, powtarzali tylko trzeba czekać i wierzyć, podejrzewali jednak poważne aksonalne uszkodzenie mózgu, które wkrótce się potwierdziło po wykonaniu badania rezonansem magnetycznym. Kolejne załamanie, bezsilność i słowa lekarzy nie wiadomo kiedy się wybudzi i czy w ogóle. 

Mimo tych dramatycznych informacji wiara, modlitwa i wsparcie duchowe, jakim otoczyła nas ogromna grupa ludzi, dawała nam wszystkim siły każdego dnia i sprawiła, że nie zwątpiliśmy, zdarzył się CUD!!!❤

Rafałek zaczął reagować, po dwóch tygodniach otworzył na krótką chwilę oczy i ścisnął rękę na prośbę swojej mamy, wlało to w nasze serca nadzieję❤

Przez dłuższy czas był jeszcze w zespole zamknięcia po wybudzeniu ze śpiączki, chciał wrócić, ale nie miał na tyle sił.

Z ogromną nadzieją patrzyliśmy w przyszłość i czekaliśmy na powrót do nas, jednocześnie martwiąc się jaki będzie jego stan, wiedzieliśmy już, że wyłączona jest cała prawa strona ciała.

Po wybudzeniu Rafał na nowo uczył się jeść, pić, mówić, pisać i cały czas walczy o powrót do sprawności fizycznej to dla niego spory wysiłek, dużo pracy, ale on jest bardzo wytrwały i dzielny❤Czeka go długa i intensywna rehabilitacja, najważniejsze jest pierwsze pół roku, które przyniesie największe efekty i pokaże czy możliwy jest powrót do pełnej sprawności sprzed wypadku. 

Na obecną chwilę Rafał wyszedł, ze szpitala, gdzie zakończył pobyt na oddziale rehabilitacji neurologicznej.

W zaleceniach lekarskich absolutnie niezbędna jest kontynuacja rehabilitacji, której nie powinno się przerywać, teraz pozostaje tylko leczenie prywatne, które jak nam wszystkim wiadomo wiąże się ze sporymi kosztami. Na dzień dzisiejszy to około 800 zł tygodniowo, na dłuższy czas jest to bardzo duży wydatek i obciążenie domowego budżetu. 

Chcę zaznaczyć, że moja siostra Aneta nie narzeka jest bardzo dzielna, dla swojego dziecka jest w stanie zrobić wszystko.

Ponieważ jestem z nią od początku, wspieram jak tylko umiem, chcę jej pomóc i zdobyć pieniądze chociaż na start, ale bez pomocy ludzi, którzy już wielokrotnie udowodnili, że mają ogromne serca do pomagania nie dam rady.

Rafał potrzebuje fizjoterapeutów zajmujących się dziećmi po urazach neurologicznych, zabiegów rehabilitacyjnych, neurologopedy, psychologa i wielu zajęć terapeutycznych, które pomogą mu wrócić do sprawności.

WIEMY, ŻE ZDARZYŁ SIĘ CUD I JESTEŚMY WDZIĘCZNI PANU BOGU I WSZYSTKIM, KTÓRZY SIĘ MODLILI W INTENCJI RAFAŁKA❤

Nie jest mi łatwo prosić o pomoc, bo wiem, jak wiele osób tej pomocy potrzebuje, ale jeśli mogę liczyć na jakiekolwiek wsparcie to bardzo proszę pomóżcie Rafałowi stanąć na nogi i wrócić do zdrowia❤

            Ciocia Rafała Kinga Kawa