Patrzę wstecz i widzę długą, wyboistą drogę, jaką musiał pokonać mój mały synek, żeby wywalczyć, choć odrobinę samodzielności.

Patrzę w przód i widzę, że wciąż jesteśmy na początku tej drogi...

Już ponad 6 lat dzień w dzień podejmujemy rękawicę w walce z obniżonym napięciem mięśniowym i opóźnionym rozwojem psychoruchowym Kubusia. Już ponad 6 lat od kiedy dni odliczamy nie wschodami i zachodami słońca, ale kolejnymi zajęciami na sali rehabilitacyjnej i konsultacjami.

Choć Kuba osiągnął już bardzo dużo – potrafi chodzić, mówić, staje się coraz bardziej samodzielny, bardzo chętnie się uczy, uwielbia śpiewać, tańczyć i próbuje nawet recytować wiersze, to nie jest w stanie funkcjonować bez wsparcia innych osób. Jego rozwój psychomotoryczny odbiega od rozwoju rówieśników. Synek coraz częściej przebywa w większych grupach. Wtedy ta różnica jest dostrzegalna – niestety… 😔

Obecnie Kubuś rozpoczął swoją kolejną drogę w edukacji i poszedł do zerówki...

Nie mogę zgodzić się na to, żeby cierpiał psychicznie, fizycznie. I ta moja niezgoda pozwala mi codziennie walczyć o Jego lepszą przyszłość. Wiem jednak, że sama tej walki nie wygram.

Problemy się piętrzą, potrzeby rosną, a oszczędności dawno już stopniały. Dlatego dziś, po raz kolejny zwracam się do Ciebie. Pomóż nam, proszę!

Monika - mama Kuby ❤️

DZIĘKUJEMY ZA KAŻDĄ POMOC ❤️