Zbieramy środki na sprzęt do naszego pierwszego lokalu gastronomicznego – małego bistro „Zapuszkowane” w Warszawie na Bluszczańskiej 52. Miejsca, gdzie będziemy mogły dzielić się z innymi naszą pasją do gotowania i otwartym sercem. Widelec do widelca, talerzyk do talerzyka, piekarnik i zmywarka... Każdy grosz będzie dla nas znakiem, że jesteście z nami.

W środku pierwszego lockdownu, kiedy świat  zgłupiał i przeraził się  tego, co nieznane,  schroniłyśmy się gdzieś na skraju puszcz w samotnym domu na Podlasiu, pod granicą z Białorusią. Połączyła nas przyjaźń i pasja do kuchni, która nie tylko karmi, ale też zbliża ludzi wokół stołu. Czułyśmy się trochę jak uciekinierki, a trochę jak rozbitkowie z rozchwianego świata. 

Pewnego dnia, kiedy siedziałyśmy na werandzie po przedłużonym śniadaniu, pozwoliłyśmy sobie marzyć, jak wyglądałoby  miejsce, gdzie mogłybyśmy zapraszać ludzi. Spotykać się z nimi, smakować i cieszyć się prostymi sprawami takimi jak stół, zapachy, jedzenie. Obdarowywać smakami na wynos -  pakowanymi jak od mamy -  w puszkę lub słój. To przecież jasne jak słońce, że takich miejsc ciągle brakuje. 

Dobre jedzenie, jak każde dobro, zanim przyjdzie na świat, rodzi się w duszy. Kiełkuje w marzeniach, podlewane uczuciami, wypuszcza się w końcu na światło, żeby cieszyć i łączyć ludzi. 

Minął rok i dziś jesteśmy już w innym miejscu. Pandemia nie odpuściła, ale my  nie zrezygnowałyśmy ze swoich pragnień. Rzuciłyśmy jej rękawicę i robimy swoje. Na Bluszczańskiej ruszył remont naszego lokalu. Zamykamy oczy i pod powiekami tkwi projekt technologiczny, klimatyzacja, wentylacja. Odmieniamy przez wszystkie przypadki -  ceny płytek, zlewów i km instalacji.

Zaczęłyśmy budować swoje małe, warszawskie bistro  z delikatesami,  które powstaje z miłości do jedzenia i szacunku do dobrego produktu, w uznaniu zasady zero waste.

Gra toczy się  o pasję działania i tworzenia, gdzie można oddać całe serducho w to, co się robi i  stara się  zarazić tym resztę świata. Czy to idealizm? - oczywiście, ale co można zrobić bez paliwa emocji i wiary, że można coś zawojować, gdy bardzo się tego pragnie? 

Nasze bistro będzie łączyć kilka prostych zasad: 

- zaopatrzenie u lokalnych rolników i małych rodzinnych firm, 

- promocję  polskich, regionalnych  produktów,

- streetfood  łączący polski produkt w  zaskakujących kontekstach kuchni świata.

Ale to nie wszystko! Chcemy też  sprzedawać swoje rzemieślnicze wyroby. Będziemy puszkować, co się da i robić Wam słoiki. Klasyczne gotowce dla tych najbardziej zabieganych, ale też wymagających.

Nie zabraknie wyrobów z naszej domowej piekarni, będzie więc można zjeść kawał dobrego ciacha albo zamówić tort.

Do tego świetna kawa z małej palarni - duet idealny.

Dziś ośmielamy się prosić o małe wsparcie na start. Aby udało się dokończyć  ten projekt – serce naszej duszy. I pewnie wielu z Was pomyśli, że skoro nie miały kasy, to po zaczynały? Ano  po to, że dobrze jest wierzyć w ludzi. W otwarte  serca i portfele :), które  pomogą  dogonić marzenia. Aby zaprosić  Was w końcu do wspólnego  spotkania przy stole. 

Iza, Gosia i Marysia