Kochani bardzo chciałabym Was prosić o pomoc. Ci którzy mnie znają to wiedzą ile musiałam przejść zanim wróciłam do wyczynowego sportu. Dla przypomnienia w 2011 roku miałam wypadek samochodowy, lekarze mówili mi , że o bieganiu mogę zapomnieć, żebym skupiła się na chodzeniu bo z tym będę miała problem. Mam 30% stałego uszczerbku na zdrowiu. Nie poddałam się bo moim marzeniem było reprezentować nasz kraj- Polskę.

Powrót do sportu zajął mi 8lat. Do poziomu sportowego z dnia wypadku 12 lat. Przed wypadkiem miałam również poważną operacje brzucha- rak z którego wyszłam i wiele innych trudnych życiowo historii.

Treningi wznowiłam dopiero w 2019 roku stając przeciwko wszystkim i wbrew logice. Tak zaczęła się moja historia pełna pasji i motywacji. Kierowała mną determinacja do działania żeby pokazać, że nie warto nigdy się poddawać i , że nie ma życiorysów straconych. Czas i tak upłynie a my będziemy silniejsi, mocniejsi, wytrwalsi do dążenia do celów i do spełnienia marzeń. Wiara to jest nasza siła z którą przezwyciężymy wszystko.

Krótki film który nakręciłam w 2019 roku jeszcze przed otrzymaniem powołania do Reprezentacji Polski i zdobyciem Mistrzostwa Świata i Europy oraz Finałem Igrzysk w Tokio. Zapraszam do obejrzenia:

Od 2019 roku Startowałam na imprezach Międzynarodowych. Jestem Mistrzynią Świata i Europy, Finalistą Igrzysk w Tokio. Startowałam również w najlepszych mityngach na świecie- Diamentowej Lidze w tym w Finale Diamentowej Ligi w Brukseli i najlepszej imprezie na świecie w 2024 r. według rankingu World Athletics Silesii Memoriale Kamili Skolimowskiej w Chorzowie, którą wygrałam czterokrotnie w swojej kategorii. Byłam i jestem dumna, że mogłam reprezentować nasz Kraj i zdobyć wiele medali dla Polski z Orłem na piersi. Robiłam to dla nas Wszystkich. Warto robić to co się kocha, dla wspaniałych kibiców i ludzi, którym sprawiałam radość oraz motywowałam swoją postawą do walki o ich marzenia i pasje.

Niestety w tamtym roku naderwałam ścięgno na początku sezonu, co skutkowało tym, że nie mogłam pojechać na Igrzyska do Paryża, gdzie miałam zrobione minimum. Pojechałam na Mistrzostwa Europy z kontuzją i zajęłam tam dla Polski 4 miejsce na dystansie 400m, a że brakowało dwóch zawodniczek (według oderwanych od rzeczywistości przepisów w naszym kraju) do kompletu wymaganych przez Ministerstwo to nie kwalifikowało mnie to do stypendium. Dzięki temu, że pracują tam porządni ludzie zrobiono wszystko aby przyznać mi jakiekolwiek środki i w ten sposób otrzymałam stypendium specjalne za wicemistrzostwo Europy w sztafecie 720zł brutto. Ta kwota za którą jestem oczywiście wdzięczna nie jest wystarczająca nie tylko jak się Państwo domyślacie w procesie zaspokojenia potrzeb życiowych ale aby kontynuować karierę na poziomie światowym. Mogę jedynie orientacyjnie powiedzieć, że miesięczny minimalny koszt takiego projektu w moim przypadku wynosił ok. 10-12 000 zł miesięcznie. Oczywiście nigdy te środki nie pokrywały w całości tego procesu. Dokładałam ok 50 % ze swoich prywatnych pieniędzy , które miałam z pracy zarobkowej oraz innych źródeł.

Po wszystkich przeciwnościach, które miałam po drodze. Zaczęłam przygotowywać się do nowego sezonu z nowym Trenerem pełna optymizmu, planem na przyszłość. Kiedy pewnego dnia wstaje i nie mogę zejść po schodach zorientowałam się , że coś się stało. Zaczęłam szybką diagnostykę. Okazało się, że po latach walki o marzenia oraz tytanicznej pracy na treningach doszło do uszkodzenia biodra skutkującego jego operacją. Pozyskałam dobrych ludzi, którzy pomogli mi prywatnie dokonać tej operacji gdyż ta na NFZ w trybie na CITO byłaby dopiero za kilkanaście miesięcy. Rehabilitacja jak doskonale wiecie jest bardzo kosztowna. Rehabilitacja w sporcie wyczynowym to zupełnie inny wymiar i skala trudności. Dziś jestem w takiej sytuacji, że jestem po operacji i nie jestem w stanie pójść do pracy, żeby zarobić pieniądze na rehabilitacje i na powrót do wyczynowego sportu. Nigdy się nie poddałam i tym razem też się nie poddam . Dlatego bardzo Was proszę o wsparcie, żebym mogła powrócić i przygotować się na najwyższym poziomie do kolejnych Igrzysk w Los Angeles 2028.

Zrobię wszystko, żeby wrócić do wyczynowego sportu, żebym była waszą motywacją, że ze wszystkiego można wyjść, walczyć i nie poddawać się.

Po kolejnych Igrzyskach nakręcę dla Was film dokumentalny pokazujący moją drogę. Mam nadzieje, że stanę się inspiracją dla innych, może dzięki temu wszyscy staniemy się silniejszy, z pełną dawką humoru, motywacji, walki do dążenia celów i oczywiście nigdy się nie poddających.

Z góry dziękuję za dobre serca i mam nadzieję, do zobaczenia na imprezach Międzynarodowych. Planuję być już na Diamentowej Lidze w Chorzowie 16 sierpnia. Będzie okazja mnie poznać i porozmawiać na żywo. Zapraszam też na kawę wszystkich darczyńców, którzy kochają życie. Ściskam Was mocno.