To jest Olga Husejnova z mężem i synem - Timurem. Na zdjęciu nie ma jeszcze 6-letniej Karolinki.

Po agresji rosyjskiej, podobnie jak setki tysięcy rodzin z Ukrainy, Olga z dziećmi szukali bezpiecznego schronienia w Polsce. Zamieszkali w Zalesiu Górnym, gdzie intensywnie uczyła się języka polskiego. Timur przez kilka miesięcy chodził do polskiej szkoły. Olga nie tylko próbowała ułożyć sobie życie na nowo, ale też wspierała integrację Ukraińców z okolicy będących w podobnej sytuacji co ona sama.

I choć próbowali nowego startu w Polsce, tęsknota za domem i bliskimi wygrała. W lipcu razem z dziećmi wrócili do domu, do Ukrainy. Ponownie jest z mężem i mieszkają w Równym. Ich miasto od października było kilkukrotnie ostrzelane rakietami. Mają problemy z prądem i wodą, często siedzą w ciemności i zimnie.

To historia, którą można opisać dziesiątki tysięcy ukraińskich rodzin. Nie jest ani wyjątkowa, ani (i oby tak pozostało) bardziej bolesna od innych. Jest jednak wyjątkowa dla mnie. Olgę poznałam na lekcjach polskiego, które prowadziłam. Zaprzyjaźniłyśmy się, a decyzja o Jej powrocie do ogarniętej wojną Ukrainy - choć do pewnego stopnia zrozumiała - przepełniła mnie masą obaw. Część z nich, niestety, zaczęła się ziszczać wraz z nadejściem zimy.

Olga i Jej rodzina - mając siebie nawzajem - jakoś sobie radzą. Czasem jest jednak ciężko. Ich największą potrzebą jest urządzenie, które pozwoli im korzystać z prądu w czasie problemów z zasilaniem. Mieszkają w bloku, więc nie mogą używać generatora spalinowego. Potrzebują dużej stacji zasilającej, którą można naładować, kiedy prąd jest i korzystać z niego po jego odcięciu.

Tego typu stacje są obecnie ekstremalnie trudno dostępne w Ukrainie. Dzięki niej będą mogli utrzymać kontakt ze światem, naładować smartfon, a nawet zasilić część urządzeń w kuchni.

Dla nas to 6000 zł. Dla nich to ciepłe i jasne święta. A to jest warte każdych pieniędzy.