Cześć Wsyskim!

Mam na imię Fester, a ten nieśmiały ziomek obok mnie to mój brat, Gomez.

Od września jesteśmy na tymcasie u cioci, która wyciągnęła nas z brudnej piwnicy i pomogła stanąć na łapki.

Możecie spytać – jak to się stało, że takie maluchy znalazły się same w piwnicy?

Nie do końca wiem jak odpowiedzieć, bo byliśmy bardzo mali, gdy to wszystko się wydarzyło i nie wszystko pamiętam. Teraz wydaje się to złym snem.

Na początku nasze życie było naprawdę fajne – razem z mamą i tatą biegaliśmy wśród drzew, ganialiśmy motyle i buszowaliśmy w wysokich, letnich trawach.

Wieczorami rodzice przynosili nam jedzenie, a rankami uczyli nas polować.

Aż pewnego dnia zostaliśmy zupełnie sami. Czekaliśmy aż nasza mama wróci. Minął cały dzień i noc, a ona nie wracała. Taty też nie było.

W następnych dniach rodzice nie wrócili, a my zdaliśmy sobie sprawę, że jesteśmy zdani na siebie.

Bardzo się baliśmy i zaczął doskwierać nam głód. Znaleźliśmy ciemny, ciepły kąt w pobliskiej piwnicy licząc na to, że nic nas nie zaatakuje.

Jednak życie okazało się o wiele trudniejsze, niż przypuszczaliśmy – za dnia na podwórku przeganiały nas wrony, a wieczorami musieliśmy uciekać przed szczurami większymi od nas.

Straciliśmy wszelką nadzieję i już mieliśmy się poddać, gdy pewnego razu nad ranem drzwi do piwnicy otworzyły się i stanęła w nich nasza przybrana mama.

Byliśmy tak głodni, że pomimo strachu daliśmy się spakować do takiej dużej, plastikowej klatki, w której ciocia zabrała nas do domu i nakarmiła, a później zawiozła nas do lekarza.

Przez kolejne kilka tygodni mieszkaliśmy w łazience, bo okazało się, że u cioci są tez inne fajne kotki, a później, gdy już mogliśmy się poznać, zamieszkaliśmy w pokoju. Dostaliśmy własne miseczki, drapaki i prywatne kocyki. WOW!

Nasze przybrane rodzeństwo okazało się naprawdę super i wszystko zaczęło się układać.

Poza jedną rzeczą… zdrowiem. Przez długi czas mnie i Gomeza bardzo bolały brzuszki, Gomez trochę kasłał. Żadne badania niczego nie wykazały i nadal ciocia próbuje rozwikłać tę zagadkę, ale udało się opanować sytuację na tyle, żeby nas zaszczepić i wykastrować.

Teraz jest już prawie dobrze, ale w ostatnich dniach okazało się, że jestem uczulony na kurczaka. Wyobrażacie sobie? Co ja będę teraz jadł ☹

Byłem już na wizycie u dermatologa i ciocia wprowadziła mi dietę eliminacyjną. Efekty są piorunujące. Ciocia mówi, że ceny karmy i wizyt u weta też są piorunujące, ale niczego nam nie odmawia i mówi, żebyśmy się nie martwili.

No, ale ja się jednak martwię ☹

Jestem jeszcze za mały, żeby pójść do pracy, ale chciałbym jakoś dołożyć się do rachunków za jedzenie, żwirek i weta.

Pomożecie?

Dermatog:

Kilka ostatnich rachunków i zestawienie zakupów za ostatnie kilka miesięcy: