Ta piękna, uśmiechnięta dziewczyna na zdjęciu to moja żona Ewa. Ma 30 lat, jest moim najlepszym przyjacielem i miłością mojego życia. Jesteśmy razem już prawie 10 lat i jesteśmy bardzo szczęśliwi. Ewa jest wspaniałą, pełną empatii osobą, nigdy nie odmawia pomocy, bardzo kocha zwierzęta i zawsze jest przejęta ich losem. Niestety pod koniec listopada nasz świat się rozsypał – Ewa doznała wylewu do lewej półkuli mózgu, spowodowanego pęknięciem nigdy wcześniej niezdiagnozowanego tętniaka.

Pierwsze dni po operacji były dramatyczne, nie było pewne, czy Ewa przeżyje. Po trzech dniach jej stan się ustabilizował, niestety okazało się, że prawa strona jej ciała jest sparaliżowana oraz wystąpiła głęboka afazja – Ewa straciła umiejętność mówienia, nie rozpoznaje wyrazów i liter, nie potrafi powtórzyć usłyszanych dźwięków. Pojawiły się także luki w pamięci praktycznej – Ewa nie potrafi obsługiwać telefonu. Nie pamięta, jak zapłacić kartą za zakupy. Naturalne i oczywiste dotąd czynności są dla niej zupełnie nowe