„– Cześć, to ja – rzekło zapalenie otrzewnej – dawno się nie widzieliśmy.

Nie tęskniliście, prawda? A ja wracam.

Wracam zawsze tam, gdzie chcę odebrać nadzieję. Tym razem przyszedłem po maleńkiego Chilli.”

Eh, czy da się przyzwyczaić do wyroków?

Do tego co miażdży serce i podcina nogi każdego opiekuna zwierząt?

To właśnie jedna z takich chorób. 

Mały Chilli ma dopiero trzy miesiące. Jeszcze powinien gonić za piłeczką, jeszcze powinien spać w objęciach rodzeństwa, jeszcze powinien mieć przed sobą całe życie…

A dostał chorobę. I to taką która, gdy nie jest leczona zabiera koty szybciej, niż zdążysz mrugnąć.

My walczymy. Walczymy od 6 sierpnia.

Będziemy walczyć łącznie 84dni i kolejne tyle prowadzić obserwację.

Każdy dzień to kolejna dawka leku i kolejne pieniądze, które musimy znaleźć, żeby dać mu szansę.

Bo jeśli odpuścimy – Chilli zgaśnie.

A my nie umiemy odpuszczać. Nie, kiedy życie jest na wyciągnięcie ręki! Choć w tym wypadku brutalnie mówiąc - chyba raczej na wyciągnięcie banknotu z portfela.

Wygraliśmy już te bitwy wcześniej i nie pozwolimy, by on był wyjątkiem. 

To możemy Wam obiecać.

Szukaliśmy dla niego domu tymczasowego w Bydgoszczy, żeby mógł spokojnie i bez stresu przejść terapię. Dostaliśmy zgłoszenia za daleko, by mieć kontrolę nad jego zdrowiem lub od osób niedoświadczonych w tej chorobie. 

Dlatego dzisiaj Chilli został przeniesiony do naszej kociarni. To nie jest najlepsze miejsce dla chorego kociaka – dużo kotów, zmiana dyżurantów, stres i brak stałego kolanowego azylu. Ale to najlepsze, co mogliśmy mu dać w tej chwili. 

Pomóżcie nam utrzymać tę walkę. Dorzućcie się do leku. Dołóżcie cegiełkę do jego życia.

Niech choroba odejdzie z niczym…

Bo w tej historii jeszcze nie padło ostatnie słowo!

💔🙏