Zbieram na cycki, bo mój chłop mówi, że jak nie będą większe, to mam się przynajmniej nauczyć gotować.

A że, kur** ciągle piekarnik mylę z pralką, to łatwiej będzie dorzucić się po symbolicznej złotówce na biust niż patrzeć, jak czarna blondynka smaży schabowe w garnku z wodą.

Ręce mi już opadają, motywacja umarła.

Miałam przelotną myśl, żeby zarabiać na OnlyFansie, ale algorytm mnie wyśmiał i przekierował na Patronite dla rysowników mangi z depresją. A żeby tego było mało – mój chłop grozi, że jak nie zrobię z tym porządku, to zacznie podrabiać wnioski o założenie mi fundacji: Dekolt Plus.

Ja nie chcę żadnej fundacji.

Ja chcę cycki. Duże. Takie, żeby ludzie ustępowali mi miejsca w tramwaju z samego szacunku. Chcę stanika, który nie będzie miał rozmiaru „dziecięcy”, tylko własny kod pocztowy.

I wiesz co?

Uważam, że jestem dobrym, empatycznym człowiekiem.

Ratuje bezdomne zwierzaki, starszym ustępuje miejsce, chętnie pomagam, pilnuję porządku na chacie, a jak stary ma zły humor, to gumka do włosów na moim kucyku układa się jakby imitowała przycisk pada do Xboxa.

Zbiórka jest uczciwa.

Bez p******enia, że choruję, że wyjeżdżam, że ratuję delfiny.

Nie.. chodzi mi tylko aby mieć dwa konkretne argumenty na miastową szamke i nie stresować się że spalę połowę chałupy robiąc kanapki.

Generalnie to prawie całą kwotę uzbierałam i plan na ten rok był prosty: cycki.

Ale mój opelek z 2005 miał inne plany, znudził mu się obecny silnik.

I w sumie można teraz powiedzieć że obie jesteśmy na lawecie.

Pomóż mi zrealizować to marzenie.

Nie dla mnie i nie dla ludzkości.

Dla mojego kręgosłupa, który od lat boli z nudów i błaga, żeby wreszcie bolał od cycków, a nie od życia.

Z góry dzięki.

I pamiętaj – te poświęcone 30 sekund i symboliczna złotówka mogą realnie przyczynić się do poprawy aury w okresie moich najwspanialszych lat.

Twój gest – mój fest.

Basia