Mam na imię Adriana w chwili obecnej jestem na skraju załamania nie widzę się z dziećmi  które zostały zabrane do domu dziecka 700 km z tad w wyniku złych warunków domowych jest zimno brak ogrzewania ale tu nikt nie pomoże bo jestem skłócona z babcią a dom jest jej własnością nie mam gdzie pójść w razie  gdyby babcia chciała mnie z tad wyrzucić do tego zabrali mi dzieci jestem  w bardzo złym stanie psychicznym . Walczę o dzieci ale  nic nie mogę zrobić dopuki  nie będę miała innego mieszkania na które mnie nie stać zostałam bez środków do życia. Obecnie jestem kidiagnozowana  pod kątem plasawicy po prababci ale nawet jak bym musiała gdzieś jechać coś załatwiać muszę mieć środki. Na koncie debet  i to nie jest tak  że nie szukam pracy bo szukam w miarę swoich możliwości Synek ma orzeczenie o niepełnosprawności ma 11 lat a Lila ma 23 miesiące są ode mnie ponad 700 km to jest straszne nie moc przytulić swoich dzieci  niedawno rozmawiałam że swoją córką i ona wyciągała do mnie rączki wołała mama chdz  serce mi rozrywa ogromny ból  chciałabym do nich pojechać niedługo moja córka ma 2 urodziny. Zostały zabrane moim zdaniem bez podstawnie ponieważ nie biłam dzieci nie pije nie ćpam  i nawet nie pale. 

Moja Babka złożyła w gminie wniosek o wymeldowanie mnie z mojego domu rodzinnego. Nie pozwala remontować.  Proszę was o pomoc to straszne słyszeć przez telefon jak one tęsknią
Mój syn ma myśli samobójcze  kiedyś będąc w szpitalu  powiedział mamo ja nie chce żyć bo  inne dzieci mi dokuczają i biją mnie  i nikt na to nie reaguje.