Hej! 24 sierpnia 2016 roku moja 52-letnia wówczas Mama dowiedziała się, że choruje na szpiczaka plazmocytowego lgA Kappa ISS. W skrócie jest to nowotwór szpiku kostnego. Głównymi dolegliwościami towarzyszącymi tej chorobie są bóle kości, stawów, dretwienie kończyn i stałe uczucie zmęczenia. Dodatkowo doskwiera jej choroba zwydrodnieniowa stawów kolanowych, dyskopatia L4-L5, padaczka. 4 października 2016 roku Mama przyjęła pierwszą chemię. Po wielu tygodniach dojeżdzania pociągiem od 5 rano do kliniki chemia dobiegła końca. Nastał czas na miesięczna izolacje od świata. Ogolenie reszty włosów na łyso i pożegnanie z najbliższymi. W trakcie izolacji nastąpił autoprzeszczep szpiku kostnego. Po tym etapie leczenia zdecydowanie zmniejszyła się liczba złych komórek w organizmie. Jest to jednak choroba niewyleczalna i nawracajaca (max. do 6 lat). Choroba, która na zawsze pozostawiła ból i cierpienie. Dziś Mama wciąż walczy z bolącymi i dretwiejacymi nogami. Ból jest tak silny, że leki przeciwbólowe zniszczyły Mamie wątrobę. Aktualnie i na nią bierze lekarstwa. Przez chorobę Mama stała się zmęczona, poddana i nerwowa. Nie może cieszyć się z życia, bawić się z 9 swoich wnucząt, gdyż niewielki wysiłek powoduje ból i zmęczenie. Moja wspaniała Mama urodziła i wychowała 6 swoich dzieci. W 2005 r. jej mąż i główny żywiciel rodziny zginął w wypadku samochodowym. Wówczas Mama sama poszła do pracy i wyliczala każdą złotówkę abyśmy mogli dorastac w godnych warunkach. Na szczęście mieszkaliśmy na wsi więc dużo zaoszczedzała na jedzeniu prowadząc działkę z warzywami. Moja Mama jest moja bohaterka. Zawsze była dla mnie przyjaciółką. Wysłucha, doradzi i wskaże godna drogę. Chciałabym w Dniu Matki wręczyć jej tą niewielka dla innym, a ciężka do uzbierania dla nas kwotę by chodź na tydzień mogła zapomnieć o bólu. Mama nigdy nie chciała prezentów. Moje rodzeństwo ma rodziny, dzieci i własne wydatki. Zawsze wolała aby to na wnuczeta i ich przyszłość odkładać pieniądze. Jest niesamowicie skromna. Jako najmłodsza córka chciałabym zrobić jej prezent w imieniu całego rodzeństwa i wręczyc tydzień odpoczynku od cierpnienia. Mama czasami wspominała o turnusie w Stegnie, na którym była koleżanka z kliniki. Kupiła skarbonke. Jednak zawsze ciężko jest jej tam wrzucić jakąkolwiek kwotę. Wydatki na lekarstwa i wizyty u specjalistów jej na to nie pozwalają. Mam nadzieję, że będę mogła z Waszą, Państwa, Twoją pomocą spełnić jedno z niewielu marzeń Mojej Dzielnej Mamy. Kocham ją tak jak ona kocha Życie.

Zawsze uśmiechnięta mimo wewnętrznego smutku.

Pogodzenie się z obcieciem włosów, jednocześnie pokazanie choroby było ciężkie.

Piękna i skromna. Moja Przyjaciółka.