Ania od lat zmaga się z ciężką chorobą układu trawiennego. Jej żołądek pracuje na zaledwie 30%, a miesiąc temu przeszła poważną operację usunięcia większości jelita grubego. Aby wrócić do zdrowia, potrzebuje intensywnej rehabilitacji, ale koszty leczenia, suplementacji i podróży do specjalistów są ogromne.

Diagnozy: gastropareza, zaburzenia wchłaniania oraz zaburzenia motoryki jelit, zmieniły jej życie w nieustanną batalię. Jej żołądek funkcjonuje zaledwie w 30%, co wpływa na jakość trawienia i wchłaniania składników odżywczych. 3 miesiące temu Anna przeszła poważną operację w Szpitalu Rydygiera w Krakowie. Lekarze wykonali subtotalną kolektomię kątniczo-odbytniczą, usuwając ponad trzy czwarte jelita grubego. Choć operacja była konieczna, pozostałe części jelita nie pracują tak, jak powinny.

Po operacji Anna wymaga intensywnej fizjoterapii, która może pomóc jej w odzyskaniu sił i poprawieniu funkcjonowania jelit.

Anna ma znaczną niedowagę – waży zaledwie 35 kg – dlatego stosuje specjalne wysokokaloryczne odżywki, które są podstawą jej diety. W wyniku niedoborów i częstych wymiotów Anna straciła większość zębów. Pozostało jej tylko 12, które stale się kruszą. Wizyty u stomatologa stały się rutyną – Anna pojawia się w gabinecie średnio dwa razy w miesiącu, gdzie jej dentystka „łata" resztki zębów, by mogła jeść i funkcjonować. Marzy o pięknym, białym uśmiechu, ale wie, że to marzenie na razie musi poczekać. Do problemów fizycznych dochodzą także trudności natury psychicznej. Anna cierpi na nerwicę lękową, która nie ułatwia radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Choć kiedyś korzystała z pomocy terapeuty, musiała z niej zrezygnować z powodów finansowych. Anna nie pracuje od lat i jest na utrzymaniu swojej mamy emerytki. Otrzymuje również rentę, ale ta jest zbyt niska, by pokryć wszystkie niezbędne wydatki związane z leczeniem i codziennym funkcjonowaniem.

Ze względu na swój stan zdrowia nie jest w stanie podjąć pracy na pełny etat, a praca na pół etatu wymagałaby dużej elastyczności ze strony pracodawcy.

Ania chciałaby wrócić do sił i rozpocząć życie na nowo – wolne od bólu, lęku i ograniczeń, jakie nakłada na nią choroba. Jej największym pragnieniem jest normalność, której zdrowi ludzie często nie doceniają: możliwość jedzenia bez bólu, radość z uśmiechu bez kompleksów, stabilizacja psychiczna i finansowa. Anna wierzy, że z odpowiednim wsparciem i determinacją uda jej się spełnić te marzenia. Choć droga jest długa i wyboista, każdego dnia stara się zrobić krok w stronę lepszego jutra.

Ania marzy. Marzy o tym, żeby jej ciało przestało być więzieniem. Marzy o zdrowiu, które pozwoliłoby jej znowu poczuć radość życia. Chciałaby uśmiechać się bez wstydu, jeść bez bólu, żyć bez lęku. Chciałaby wrócić do sił, do życia, które jeszcze nie tak dawno wydawało się takie zwyczajne. Anna nie prosi o wiele. Chce tylko szansy – na spokój, na zdrowie, na życie, które mogłaby pokochać. Ale na tej drodze stoi nie tylko choroba, lecz także pieniądze – te, których nigdy nie jest dość, by mogła naprawdę zacząć walczyć o siebie. Ale mimo to Anna wciąż wierzy. Bo nadzieja jest wszystkim, co jej zostało – i to wystarcza, by każdego dnia stawiać kolejny krok w stronę lepszego jutra.