RAO (nawracająca obturacja dróg oddechowych) – napady kaszlu, wydzielina z nozdrzy, spadek kondycji, z czasem rynienka oddechowa. Zwiastuny zbliżających się trudnych dni dla każdego konia. W miarę jak choroba postępuje, zwiększa się duszność i lawinowo rośnie liczba oddechów na minutę. Postępuje wyniszczenie organizmu. Na końcu czai się śmierć.

Życie z RAO to kradzież kolejnych dni śmiertelnej chorobie. Chorobie zabierającej oddech i siły. Chorobie, która sprawia, że zagląda się w oczy śmierci, stojącej tuż za rogiem niczym kat i czekającej na ten dzień najgorszy, ostatni. Zaawansowane RAO to ciągłe przeciąganie się liną z kostuchą. Ciągła walka o kolejny dzień, następny krok, o jeszcze jeden oddech...

Dzień raowca zaczyna się od porcji leków i garści ziół. Niezbędnych, by złapać oddech jakikolwiek. Niezbędnych, by żyć. Potem śniadanie – koniecznie na mokro, żeby się nie pyliło, później inhalacje dla wybranych koni, a dalej już wyprawa na pobliski padok.

Nasze próby opanowania duszności i polepszenia im komfortu życia ciągle mieszają się z lękiem, czy rano wszystkie nasze konie z RAO będą żyły. Każdy dzień zaczyna się od obchodu boksów koni cierpiących na to straszne schorzenie, sprawdzenia, czy każdy z nich stoi. I każdego dnia umieramy ze strachu, że zabraknie nam pieniędzy na drogie, umożliwiające im oddychanie leczenie. Na leki ratujące choć na chwilę to wątłe życie.

Gdy przychodzi gorszy okres dla raowców, co rano patrzymy z zaciśniętym gardłem jak pomału, noga za nogą, drepczą do swojego parku. Tam, skryte pod koronami drzew, starają się przetrwać ten czas najlepiej jak umieją. Są tak bardzo dzielne. Gdy choroba zaciska swą pętlę, najprostsze czynności, jak krotki spacer na padok są ogromnym wysiłkiem i wielkim wyzwaniem. I każda z nich może skończyć się śmiercią... bo serce nie da rady i stanie.

Konie z RAO. Rozszerzone chrapy, urywany oddech, rynienki oddechowe… Choroba odebrała im sprawność, możliwość beztroskich galopów, dynamicznych zabaw. Skazane na dobre serce ludzi, którzy każdego ranka zapewnią im niezbędne leki. Skazane na to, że gdy choroba znowu obezwładni, dzięki Wam będzie nas stać na wizytę weterynarza, który poda przywracające oddech sterydy. Uratuje je, podaruje jeszcze jeden dzień, kolejny oddech...

Konie z RAO. Mamy ich blisko 30. W różnym stadium choroby. Są takie, które leki dostają okresowo. Są takie, które bez codziennej ich dawki nie byłyby w stanie już funkcjonować. Są też i takie, które zbliżają się do Tęczowego Mostu, za którym, wierzymy, nigdy nie zabraknie im już tchu.

Konie z RAO to wiele nieprzespanych nocy, morze łez i wiele rozstań. Ale też tysiące cudownych chwil i setki powodów do radości.

Konie z RAO. Tristan, Julek, Bajkał, Irma, Gracjan, Grzmiąca, Ora, Blanka, Tone, Dora... to tylko kilka z nich.

Każdy z nich wymaga wyjątkowej troski. Każdy z nich potrzebuje specjalnych pasz, suplementów, leków. Każdy z nich, choć są w różnym stadium choroby, wymaga najlepszej opieki. Każdego dnia staramy się im to zapewnić.

Średni koszt utrzymania, wraz z lekami, suplementami, odpowiednią paszą to miesięcznie 1200 zł za jednego naszego konia RAO.

Każdego dnia staramy się, by im niczego nie brakowało. Choć nie zagraża im ubicie w rzeźni, to niezmiennie potrzebują ogromnej pomocy i bardzo dużych nakładów finansowych.

Każdego dnia walczymy o ich zdrowie i życie.

Dziś ośmielamy się prosić Was o podjęcie tej walki z nami. Dołączcie do nas i do nich. Pomóżcie je utrzymać i leczyć.

Prosimy, jeśli możecie, rozważcie regularne wspieranie naszych chorych koni. One nie mają nikogo, są zdane tylko na łaskę dobrych ludzi.

Bo to dzięki ludziom mają możliwość żyć bez bólu.

Prosimy pokażcie, że choć chory jest każdy z nich, to ich życie jest dla Was cokolwiek warte.