Mój ośmioletni syn jest od ponad czterech lat pod opieką prawną ciotki i wuja. Mieszka u nich.

Popełniłam błędy dlatego moje dziecko zostało mi odebrane. Jednak ponad trzy lata temu odmieniłam diametralnie swoje życie i staram się intensywnie o odzyskanie syna i uratowanie z nim więzi.

Syn jest całkowicie poza systemem pieczy zastępczej.

Prawie zupełnie jest pozbawiony spotkań ze swoją siostrą, ciocią, dziadkiem, z całą rodziną z mojej strony. 

Ja natomiast widuję syna zaledwie 3 godziny dwa razy w miesiącu, w miejscu neutralnym w asyście wolontariuszki bez możliwości wyjścia na zewnątrz.

Siostra widuje się z braciszkiem raz w miesiącu 2 godziny w jego miejscu zamieszkania.

Wychowywałam syna do czwartego roku życia. Był dzieckiem otwartym, wesołym, spontanicznym, odważnym. Obecnie to się zmienia. Od kiedy przebywa u opiekunów jest coraz bardziej zahamowany, spięty, czujny. Wyraźnie widzę, że jest coraz bardziej przestraszony.

Nasza więź z synkiem jest prawie zniszczona. Dziecko odmawia rozmów telefonicznych przyznanych przez Sąd - raz w tygodniu 30 min, które były na początku w miarę prawidłowe. Zaczyna odmawiać również spotkań ze mną, z siostrą i babcią.

Mam mieszkanie własnościowe, na syna czeka oddzielny pokój - kompletnie urządzony i wyposażony. Płacę na dziecko polubowne alimenty, dbam o spotkania.

Od dawna pracuję nad sobą, pod kierunkiem terapeuty i dyplomowanego trenera komunikacji empatycznej,którzy wystawiają mi dobre opinie.

Mogę i chcę odzyskać syna. Wierzę, że się to uda.

PROSZĘ WAS O DROBNE WPŁATY NA POMOC PRAWNĄ,

ponieważ nie mam środków finansowych. Obecnie oczekuję na komisję kwalifikującą do przyznania mi zasiłku rehabilitacyjnego. Jestem po operacji kręgosłupa i posiadam całkowitą niezdolność do pracy oraz umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Dziękuję za już uzyskane wsparcie finansowe a także psychiczne i moralne.