Kochani,

jestem certyfikowaną koloroterapeutką.

Do tej pory pracowałam m.in. w szpitalu dziecięcym.

Z zawodu nie jestem lekarzem, ale wówczas, jako sekretarka medyczna, napatrzyłam się na ogrom nieszczęścia związanego m.in. z chorobami u dzieci dotyczącymi schorzeń laryngologicznych, kamicy nerkowej, nadwagi i otyłości, mukowiscydozy i problemami tarczycy oraz innych. Były to dzieci w wieku od kilku dni do 18 roku życia. Mam za sobą ogromne przeżycie spowodowane śmiercią 4-letniego chłopca i 16-letniej dziewczyny, których nie udało się uratować.

Następnie rozpoczęłam pracę w prywatnej klinice medycyny estetycznej. Tutaj zobaczyłam zupełnie inny świat. Świat braku szacunku do pacjenta, do pracowników, płacz pielęgniarek na korytarzu kliniki, nerwy i łzy w oczach rejestratorek, krzyki i pretensje lekarzy specjalistów, podśmiewanie się z pacjentów.

To nie jest po mojemu. To nie są moje wartości. Odeszłam, nie mając propozycji pracy.

Przez ten czas poznałam potrzeby małego pacjenta jak i pacjentów dorosłych, w tym również osób starszych.

Doszłam do wniosku, że moje wartości oraz szacunek do drugiej osoby, bez względu na wiek, muszę i chcę przełożyć na swoje działania w taki sposób, aby pacjent czuł się zaopiekowany, był traktowany z szacunkiem. Pacjent to człowiek.

Postanowiłam otworzyć gabinet koloroterapii, który jest uzupełnieniem medycyny tradycyjnej - jest to medycyna niekonwencjonalna/paramedycyna. To, na co było mnie stać to łóżko do gabinetu, lampa do koloroterapii i parawan dla zachowania swobody i intymności pacjenta.

Niestety nie ruszę z gabinetem i terapiami, dopóki nie zakupię drugiej lampy na statywie, dzięki której dotrę do schorzeń i chorób u osób, u których chore miejsca powinny być naświetlane bezpośrednio.

Pomóżcie mi, proszę, dbać o zdrowie pacjentów w każdym wieku wedle moich przekonań i wartości w sposób, który pozwoli im załagodzić ból a nawet, w niektórych przypadkach, stanąć na nogi.

Bardzo dziękuję!