Każdy zasługuje na to, by wrócić do domu – nawet po śmierci.

Nigdy nie sądziłam, że będę musiała prosić o pomoc w takiej sprawie. Ale serce mi pęka na myśl, że moja mama mogłaby zostać pochowana z dala od rodziny, w obcym kraju, którego nawet nie rozumiała.

Byłyśmy w tym razem – od początku do końca.

Gdy mama zapadła w śpiączkę, świat się dla mnie zatrzymał, ale ja nie mogłam się zatrzymać. Przez miesiące walczyłam o każdy dzień jej życia – pisałam pisma, odwołania, szukałam pomocy wszędzie, gdzie się dało. Spałam przy telefonie, czekałam na wieści, modliłam się i nie pozwalałam sobie na chwilę słabości.

To nie była tylko walka z chorobą. To była walka o godność, o to, by mama – nawet nie mogąc mówić – była traktowana jak człowiek, a nie jak „przypadek bez szans”.

Byłam jej głosem, jej oczami, jej obrońcą.

Nie potrafię opisać, jak to boli – że teraz, po wszystkim, muszę walczyć jeszcze raz. Tym razem o to, by mogła spocząć tam, gdzie czuła się bezpieczna. W Polsce. W domu.

Nie mam już siły – ale mam cel. I nadzieję, że ktoś pomoże mi go zrealizować.

Potrzebuje około 10 000 zł, by pokryć:

transport z Niemiec do Polski,

opłatę zakładu pogrzebowego,

podstawowe koszty pogrzebu i dokumentacji

Każda wpłata, nawet najmniejsza, pomoże mi spełnić ostatnie życzenie mojej mamy.

Jeśli możesz – pomóż. Jeśli nie możesz – proszę, udostępnij.

Z całego serca dziękuję.

Za życie, które miałyśmy razem – i za drogę, którą pomogą mi Państwo zakończyć.

Zuza