Pomóż mi wyjść na prostą po życiowym upadku

Drodzy Znajomi i Nieznajomi zwracam się do Was z serdeczną prośbę o wsparcie.

Na imię mam Renata. Mam 41 lat i jestem osobą samotną.

Moje życie nigdy mnie nie rozpieszczało ludzie otaczający mnie też nie. Mimo to zawsze starałam się sprostać wszelkim przeszkodom jakich doświadczałam.

Prowadziłam aktywny tryb życia. Pomagałam wszystkim dookoła mnie. Jednak gdy ja znalazłam się w potrzebie wszyscy mnie zostawili bez okazanie mi jakiegokolwiek wsparcia. Bolało bardzo, ale Bóg pomógł mi im wybaczyć i nie chować do nich urazy.

Dzień, w którym jadąc na wrotkach nagle na moim torze jazdy pojawiła się rowerzystka wciąż jest w mojej pamięci. Uderzyła mnie kołem we wrotki i odjechała szybko w siną dal.

Ja leżałam na chodniku, patrzyłam jak ona odjeżdża i czułam silny ból lewej ręki. Ktoś pomógł mi wstać. Diagnostyka wykazała, że mam złamaną rękę. To był 7 kwiecień 2014 r.

Byłam osobą czynną zawodowo. Prowadziłam wtedy własną działalność gospodarczą, która wymagała ode mnie ogromnej precyzji i sprawności rąk. Własnoręcznie produkowałam biżuterię.

Z upływem czasu i doświadczeń z ludźmi zdawałam sobie sprawę, że upadłam wprost i w przenośni. Miałam sporo zamówień, które musiałam w terminie zrealizować. Byłam świadoma, że z ręką w gipsie nie będę w stanie sprostać oczekiwaniom klientów i nie mam co liczyć na czyjąkolwiek pomoc. Dzwoniłam, przepraszałam. Czas mijał na intensywnej rehabilitacji. Nie mogłam przyjmować kolejnych zleceń, które stanowiły o moim dochodzie, a zasoby finansowe topniały w szybkim tempie.

Miałam wtedy dwie karty kredytowe na siebie i na firmę (w mBanku i Citibanku). Regularnie je spłacałam. I Spłaciłam, ale zostawiłam je jako zapasowe koło ratunkowe na jakieś nagłe potrzeby finansowe.

Obecnie jestem osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Tak, tak - nie każdy otrzymuje "kuroniówkę".

Wykorzystywałam te karty na potrzeby codziennego życia na bezrobociu (opłaty, zakupy żywności). Niestety nie byłam w stanie spłacać ich i banki wypowiedziały mi umowy dając mi czas do spłaty do połowy stycznia 2022. Nie mam żadnego dochodu aktualnie. Zanim znajdę pracę i dostanę pierwszą wypłatę może być za późno na spłatę tych zobowiązań. Poza tym musiałby się stać cud, abym szybko zarobiła 17000 zł. Non stop firma windykacyjna do mnie wydzwania, przysyła smsy i emaile i przychodzi do domu.

Bardzo Cię proszę kimkolwiek jesteś, pomóż mi odzyskać chociaż chwile spokoju.

Twoja pomoc sprawi, że będę mogła spłacić te zobowiązania, wykupić żywność, opłacić czynsz i rachunki.

Nie proszę o podwyższenie standardu życia, ale o zwyczajne godne przetrwanie.

Wierzę, że pokonam wszystkie przeszkody i rozpocznę nowy rozdział życia.

Może spotkam Ciebie na swojej drodze i podziękuję, że uratowałeś mi życie drobnym gestem dobra.

Za wszelką pomoc serdecznie dziękuję.

Renata.  

Edit:

Od lutego mam dorywcza pracę. Jednak zarobki nie są wystarczające.