Cześć, nazywam się Simba. Było trudno to pisać, bo mam łapki i tu mogą być błędy. Mój tata opiekuję się mną jak ja był jeszcze małą futrzaną bułeczką, on karmi i gra, a ja staram się być grzecznym. Teraz mój tata potrzebuje oddechu, bo niedawno złamał nogę (nie przeze mnie!), zwolnili go po zwolnieniu lekarskim, i teraz on szuka pracy. Ja bardzo chce mu pomóc , bo jest nam trochę trudno, on daje mnie moje ulubione smaczki, a sam wybiera mniej apetytne coś. I mówil coś pro opłaty za mieszkanie. I to dziwne, bo ja pozwalam mu mieszkać u mnie bezpłatnie i nie pobieram za to opłat...A może on tego nie zna? Bo on nie zawsze rozumie co ja mówię...

Ja chcę żeby tata uśmiechał się. A on będzie szczęśliwy jak będzie mieć wsparcie.

U was, moje kochane, jest magiczna możliwość udowodnić że i my, z ogonem, możemy nie tylko robić ciasteczka. Podajcie nam łapę pomocy!