Na imię mam Liwia. 28.12.2022r. obchodziłam swoje 3 urodzinki, a już kilka dni potem 02.01.2023r. walczyłam o życie w szpitalu😥 Wszystko zaczęło się od zwykłego katarku, kaszelku, gorączki i zmniejszonego apetytu🤧🤒. Jak się okazało już w szpitalu, do którego trafiłam z opuchniętą prawą rączką, w moim ciałku zaczął już zadomawiać się paciorkowiec. Moja mama usłyszała słowa od lekarza SEPSA. Na początku były problemy by móc pobierać mi krewkę do badań, krzepła w momencie, później jednak zaczęłam tracić płytki krwi i nie można było przeprowadzić zabiegu na rączce, ponieważ krewka już w ogóle mi nie krzepła. Na OIOMie lekarze dzielnie walczyli o moje zdrowie. Kiedy nabrałam troszkę sił i leki zaczęły działać mogłam być już z mamą na oddziale pediatrii. I ja i mama bardzo się cieszyłyśmy, chociaż w domu czekał na nas z babcią mój starszy braciszek🧒👵. 6 stycznia o 5 rano mamę obudził dźwięk mojej spadającej saturacji. Dostałam drgawek, napadu padaczkowego, który po podaniu leków ustał dopiero po prawie 1,5 godziny. Kolejnego dnia o tej samej godzinie miałam ponowny atak. Mama płakała jak widziała w moich oczkach błaganie o pomoc. Bardzo się bałam i chciałam by była blisko. Tego dnia wieczorem lekarze po zrobieniu mi badań wieczorem, odkryli, że ta niedobra Sepsa jest też w główce tak samo jak była w rączce. W dniu urodzin mojej mamy lekarze mnie operowali, został mi założony dren w główce, by ta sepsa mogła wypływać🤕 Przenieśli nas na neurochirurgię. Wyniki badań miałam raz lepsze a raz gorsze, jednak zaczynałam powoli nabierać i sił i apetytu, chociaż rączki, nóżki i brzuszek bardzo bolały od leków, które mi podawały ciocie. Kiedy już ropka mi wyszła z mojej główki i myślałyśmy z mamą, że niedługo wyjdziemy już ze szpitala i wrócimy do braciszka i babci, w miejscu mojego wkłucia centralnego wdał się kolejny zarazek, gronkowiec. Znowu musieliśmy zostać dłużej.

W końcu jednak 27 stycznia mogłyśmy wyjść do domu. Jednak czeka mnie długi powrót do zdrowia bo ataki padaczkowe spowodowały niedowład mojej lewej rączki i nóżki a ropniak w prawej rączce przykurcz. Mam bardzo obniżoną odporność a Pan doktor i ciocie kazali mamie uważać na wszystkie zarazki bym nie wróciła znowu do nich. Muszę też brać lekarstwa na padaczkę, żebym znowu nie była wystraszona razem z mamą.

Mamusia założyła tą zbiórkę by mieć pieniążki na moją rehabilitację, leki i niezbędne rzeczy, które potrzebuję by móc za jakiś czas w pełni bawić się z bratem i wrócić do przedszkola do moich koleżanek i kolegów. Bardzo bym chciała ich już zobaczyć, moje Panie i bardzo mi smutno, gdy mój braciszek idzie do przedszkola a ja muszę zostać w domu.

Mam dopiero 3 latka i jeszcze nie do końca rozumiem, że już zawsze będę musiała na siebie uważać😓

Jeśli możesz, pomóż mojej mamie spełnić moje marzenie. Każda złotówka daje nam więcej możliwości w dojściu do mojej sprawności.

Wszystkim serdecznie dziękujemy za wsparcie i prosimy, uważajcie na siebie ❤❤❤