Mam na imię Liwia i w tym roku kończę 26 lat. W listopadzie ubiegłego roku usłyszałam diagnozę - endometrioza. Bolesne miesiączki towarzyszyły mi odkąd pamiętam ale zawsze słyszałam to samo - okres ma boleć, urodzisz dziecko to przejdzie, taka twoja uroda. Trzy lata temu po przeprowadzce do Warszawy postanowiłam poszukać pomocy. Przeszłam przez kilku "specjalistów", którzy wykryli u mnie torbiel jajnika ale usłyszałam, że to nic takiego i jeśli kiedyś urośnie to wytniemy. Ból nie mijał, dolegliwości się zwiększały jak i mój strach, że dzieję się coś poważnego. Kolejne prywatne wizyty, na których słyszałam to samo. Zaczęłam na własną rękę interesować się tematem endometriozy i podejrzewać, że właśnie to mi dolega. Poszukałam informacji o specjalistach zajmujących się tą chorobą i po długim oczekiwaniu na termin umówiłam się na wizytę. Na pierwszej wizycie pani doktor była pewna, że właśnie to mi dolega a specjalistyczne badanie usg z kontrastem tylko to potwierdziło. Okazało się, że wcześniej wykryta torbiel to tylko czubek góry lodowej. Odkryto kolejną torbiel na ścianie pochwy w kontakcie z pęcherzem, ogniska choroby w zatoce Douglasa, wykręcony jajnik o ograniczonej ruchomości zrośnięty z macicą, która również ma ograniczoną ruchomość i jest wykręcona, zrost odbytnicy w okolicy więzadła krzyżowo-macicznego. Choroba utrudnia mi codzienne funkcjonowanie, mimo przyjmowanych hormonów odczuwam ból niemal codziennie. Endometrioza to podstępna choroba, której nie da się wyleczyć i w większości przypadków powoduje niepłodność. Ratunkiem jest kosztowna operacja, której nasze państwo nie refunduje a następnie regularna fizjoterapia i restrykcyjna dieta. Jestem na etapie oczekiwania na kolejną konsultacje ekspercką i wyznaczenia terminu operacji, która pozwoli mi korzystać z życia bez bólu. Niestety koszty leczenia są poza moim zasięgiem dlatego bardzo proszę o pomoc w uzbieraniu funduszy. Z góry dziękuję za każdą nawet najmniejszą wpłatę.